சர்ப்பலோகம்
இரவு நேரம் என்றும் போல் தங்களின் சிறையில் கண்களை மூடி அமைதியாய் அமர்ந்திருந்தனர் யட்சினிகள் மூவரும்.. நிலவின் ஒளி முழுவதும் இல்லையென்றாலும் ஓரளவிற்கு அவ்விடத்தில் ஒளியூட்டி வைத்திருந்தது..
அதன் பிரகாசமான ஒளியில் அதித்தியின் கன்னத்தில் வலிந்த ஒரு துளி கண்ணீர் வைரத்தை போல் ஜொளித்து மண்ணை அடையும் முன் ஒரு கரத்தில் மஞ்சமடைந்தது..
அதை உணர்ந்திருந்த அதித்தியோ மெதுவாய் திரும்பி பார்க்க அவளின் கன்னத்தை தனிச்சையாகவே ஒரு கரம் ஏந்தி கண்ணீரை பொருமையாய் துடைத்து விட்டது..
கண்களில் கண்ணீருடன் ஏக்கமாய் பார்த்திருந்த அதித்தி அவள் முன் அதே வெண்ணிற இறக்கைகளுடன் நிற்கும் அவனை கண்டு நம்ப முடியாமல் தினறி போய் அவன் கைகளை இறுக்கி நாயக் என அழைக்கவும் அவன் கலைய இவள் சட்டென நாயக் என அலரி கொண்டே கனவு கலைந்து எழுந்தமர்ந்தாள்...
ஆருண்யா : அதித்தி என்னானதம்மா.. அச்சுறுத்தும் போலான சொப்பனம்(கனவு )கண்டாயா... ஒன்றுமில்லையம்மா ஐயமுறாதே...
அதித்தி : அ..அன்று ஆரு.. யா..யான் எனது மணாளனை கண்டேன்.. எனது விழி நீரை துடைத்து எம் கன்னத்தினை கரத்திலேந்தினார் அவர் என ஒரு மிரட்சியுடன் மகிழ்வாய் இவள் கூற மற்ற இருவருக்குமே அது மகிழ்வை அளித்தது...
நித்யா : உமக்கும் நினைவு கிட்டியதில் அகமகிழ்கிறேன் அதித்தி.. விரைவில் ஆருவிற்கும் அவள் மணாளனின் நினைவுகள் தென்படும்.. பின் நிச்சயமாய் நமது மணாளன்கள் நம்மை நாடி வருவர் என இருவரையும் அணைத்து கொண்டாள்...
ஆரு : ஆயினும் எமக்கு நினைவே கிட்டவில்லை எனின் என் செய்வேன் நான் ... எமக்கான மணாளன் எம்மை நாடி இவ்வையகம் வரவளிக்காதிருந்திடுவாரா நித்தி என விலகி அவளை பார்த்து தவிப்புடன் வினவினாள்...
நித்யா : அவ்வாறு நிச்சயம் நிகழாது ஆரு.. என்(ன) ஈடேரினாலும் இரட்சகன்கள் சர்ப்பலோகத்தில் காலடியை பதிப்பர்.. அவ்வாறு இருப்பின் உமது மணாளன் உம்மை நாடாது எவ்வாறு இருப்பார்.. நிச்சயம் உமக்கு நினைவுகளும் தென்படுமடா என ஆறுதலாய் கூறியவளின் குரலை ஒத்து கேட்டது இன்னோறு குரல்...
ESTÁS LEYENDO
சர்ப்பலோக மாய காதல்... (முடிவுற்றது)
Fantasíaஹாய் இதயங்களே இது என் ஆறாவது கதை... தாங்கள் உதித்ததின் உண்மை காரணத்தை அறிந்து உலகை காக்க வேண்டி உயிர் நீத்த உலகத்தின் அதிபதிகளின் பின் களமிறங்கும் மூன்று இளஞ்சூரியன்கள்... அவர்களை காத்தருளும் பணியை தாமாக கையிலெடுத்து உலகை பாதுகாக்க புவியில் ஜனித்து...
