மாயம் - 22

293 30 79
                                    

ஆழ்ந்த அமைதி நிலவிய இடத்தில் அனைவரின் முகத்தையும் பார்த்தவாறு சலிப்புடன் நடு கூடத்தில் சமனமிட்டு அமர்ந்திருந்தான் ரக்ஷவ்...

ஏக்கமாய் பார்த்த நாயகிகளின் பார்வை இப்போது நாயகன்களை துளைத்தெடுத்து கொண்டிருந்தனர்.. அவர்கள் எட்டு பேரும் ஏதோ சாட்சி கூண்டில் நின்ற குற்றவாளியை போல் தரையையே அளந்து பார்த்து கொண்டிருந்தனர்...

மது : நீங்க எவ்ளோ நேரம் அமைதியா இருந்தாலும் பிரச்சனை தீந்துராது என இவள் கோவமாய் கூற நாயகன்கள் பொருமையாய் நிமிர்ந்தனர்...

ப்ரியா : என்ன தான் நடந்துச்சு... நம்ம பசங்க எங்க...

நிரு : எதுக்காக பசங்கள ஊருக்கு அனுப்புனீங்க...

முகில் : எல்லாமே நலதுக்கு தான்... விதிய நம்மளால மாத்த முடியாது...

பவி : எத அண்ணா மறைக்கிறீங்க... எங்க கிட்ட கூட மறைச்சே ஆகனுமா...

அஷ்வன்த் : சொல்ல முடியாதுன்னு சொல்லியும் ஏன் டி வற்புருத்துறீங்க...

அனு : நா என் சக்திய உபயோகிச்சு இருவது வர்ஷம் ஆகிடுச்சு.. இப்போ என்ன உபயோகிக்க வைக்காதீங்க அண்ணா... என்றாள் சுடர் விடும் பார்வையில்...

ரவி : ஃபு.. இத விட்டா எங்களுக்கு வேற வழி தெரியல அனுமா...

மோகினி : இப்போ என்ன ஆச்சுன்னு நீங்க இப்டி உடஞ்சு நிக்கிறீங்க...

ரனீஷ் : இன்னும் என்னக்கா ஆகனும்... நம்ம புள்ளைங்க எல்லாரையும் அந்த யஷ்டிகள் கடத்தீட்டு போய்ட்டாங்க... சர்ப்பலோகத்துக்குள்ள நம்மளால காலடி கூட பதிக்க முடியாது...

வர்ஷி : இது இருவது வர்ஷத்துக்கு முன்னாடி இருந்த யோகபூஜ தருணம் இல்ல அண்ணா...

வீர் : ஆனா இது மதிநட்சத்திர காலம் டா... மதிநட்சத்திரத்தோட முன் தின நாள் கோவன்கள தவிற வேற எந்த வம்சத்தோட சக்திக்கும் உயிர்ப்பு இருக்காது... இன்னும் இரெண்டு நாள்ள நாங்களே போய் காப்பாத்தீடுவோம்...

ரக்ஷா : ஆ..ஆனா நம்ம பசங்க இருக்கும் போது நீங்க ஏன் இப்போ பின் வாங்கனும்..

சர்ப்பலோக மாய காதல்... (முடிவுற்றது)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora