ÇAYşkım / Çeyrek TEXTİNG

9. BÖLÜM

Medya : Ayemir ve Tuba

Selamünaleyküm kardeşcanlar.
Nasılsınız? İyisinizdir inşallah
Uzun bir zamandan sonra yeni bölüm yayında.
İnşallah beğenirsiniz.
Ve lütfeen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Oy sayısı okuma sayısından çok az. Açıkçası üzülüyorum acaba çok mu kötü yazıyorum diye düşünmeden edemiyorum.
Bu bölümden sonra da oy sınırı koymayı düşünüyorum

Sabah güzel ezan sesiyle kalktım. Açıkçası bu duruma çok şaşırmıştım. Yoksa benim başımın ucunda def dahi çalsalar duymazdim. Ama tabi bugün büyük gün olduğu için pek de şaşırmamam gerek.
Ben heyecanla ve havalı bir şekilde yataktan kalkıp lavaboya doğru yol almayı düşünürken yorganıma takılmamla yeri boyladim. Kapıda gelen kahkaha sesiyle hiç yerimden kalkmadan gülen kişiye baktım.
" Ah Arın ah sen böyle gülmeye devam et ben de sana bugün çok gülecem" dediğimde
Bu sefer de ben gülmeye başladım. Arın:

" Sen önce yerden kalk da öyle gül. Böyle hiç sinir bozucu olmuyorsun aksine daha da komik oluyorsun. Puhahahah"

Aslında Arin haklıydı da . Ben de hemen yerden kalkarak Arına trip attım ve kapının önünden onu yavaştan iteleyerek lavaboya doğru yürümeye başladım.

Ben öyle trip de atmış havalı havalı yürürken arkadan gelen hızlı ayak seslerini duyduğum gibi ağır abi tavırlarımı bıraktım ve lavaboya doğru koşmaya başladım.
Kapının önüne geldiğimde tam da kapının kolunu indireceğim anda bir el benden önce davranıp hemen içeri girdi. Ben daha bu hızlılığın şokundayken babam ve annemin hızla yanıma gelmeleriyle o an ki şaşkın yüz ifademle onlara baktım.

Babam endişe artı korkuyla:
" Kızım neden hâlâ kaçmıyorsun " dediğinde
Ben yine aynı şaşkın yüzümle

" Baba ne kaçması , neden kaçacakmışım " dediğim de babam

" Kızım az önce ki depremi hissetmedin mi " dediğinde annem de babamı tasdikler şeklinde başını salladı.

Ben şuan kahkahalar la gülmemek için kendimi zor tutuyorum. Onlar Arın'ın koşuşunun yarattığı gürültü yü deprem sanmışlar. Ama kıyamam ya nasıl da korkudan yüzleri kireç gibi olmuş pyhahah .

Bir babama bir anneme bakarak
" Babacım annecim boşuna korkmuşsunuz az önce ki gürültüyü Arın lavaboya benden önce girmek için koşarak yaptı. Sizde deprem sanmışsınız " dediğimde artık dayanamadım gülmeye başladım. Tabi annem ve babam da bana eşlik ettiler. Yoksa hayatta gülemezdim.

Arın lavaboda çıktığında bizim gülen halimizi gördüğünde

" neden gülüyorsunuz " diye sordu sırıtarak.
Mal ya daha ne olduğunu bilmeden sırıtıyor ona konuyu anlattığımızda böğürecek anlaşılan .
Annem anlattığında olayı tabi ki de tahmin ettiğim gibi olmuştu. Arın daha gülmeye devam ederken annem ve babam da ona dalmışken en iyi çaktırmadan lavaboya gitmeliydim. Yoksa yine sıramı alacaklardı.
Ben önce onların yüzüne tek tek baktım ve hızlıca kapının kolunu indirdiğim gibi içeri girdim sonunda. Tabi dışarda annemin söylenmesi de eksik olmadı. Hayret bişey doğrusu. Onlardan önce geleyim ilk Anıl sıramı kapsın ona bişey demesinler ben içeri girince bu söylemeler başlasın.
Ben lavaboda işimi bitirince çıkmak üzereydim ki iç sesimin konuşmasıyla durakladım .