70. BÖLÜM

149 20 8
                                    

Medyayı açıp kendimizi kitaba verelim.

Keyifli  okumalar 🌷🌷













Bizler merakla doktor hanımın etrafını sarmış, Aysima'nın  nasıl olduğunu merak ediyorduk.

Doktor hanım ,  solgun yüzüyle hepimize tek tek baktı.

" Üzgünüm. Çok üzgünüm. Ne yazık ki minik hastamızın hastalığı son raddeye geldi. Kurtuluşu yok. Onun için yapılacak tedavi yok. Her türlü şeye hazırlıklı olun " dedi ve başka bir şey demeden  gitti.

Ben duyduklarımla  şoka girerken annemin  sessiz ağlayışı  hıçkırıklara dönüşmüştü.

Olamaz bu. Aysima çok iyiydi. Çok sağlıklıydı. O , o bizi bırakıp gidemez. Tüm bu ayrılığın altında dayanamamaksızın yere düşmüştüm. Kutay hızla yanıma gelip, bana bir şeyler sorarken ben hiç bir şey duymuyordum. Yalnızca doktor hanımın söyledikleri kulağımda yankılanıyordu.

" Her şeye hazırlıklı olun" 

Dünyam başıma yıkılmıştı adeta. Nefes almaktan zorlanıyordum. Bu doğru olamazdı.

Duvarın kenarında çökmüş, başını iki elinin arasına alan babamın yanına gittim zorlukla. Babamın başını kaldırmasını sağladım.

" Babacım lütfen Aysima'yı  başka hastaneye götürelim. Lütfen baba lütfen onlar daha bir şey bilmiyorlar. Duymadın mı ne dediklerini?  Aysima , Aysima 
ö-ölemez" 

Çaresizlik içinde söylediklerim koridorda ki herkesin ağlamasını daha da şiddetlendirmişti. Bu böyle olmamalıydı. Aysima ölemezdi.

Babam yüzüme bakamıyordu. Bakışlarımı anneme çevirdim. Annem bir yerlere tutunmuş vaziyette ağlıyordu. Bunlar böyle çaresizlik içinde ağlamamalıydılar. Aysima ölmeyecekti.

Yerimden hızla kalkarak doktor hanımın odasına gittim. Yalan söylüyorlardı. Sonuçları karıştırmış olmalılardı. Yoksa mümkünatı yok . Aysima ölemezdi.

Ayağa kalktığımı gören  Kutay hızla yanıma gelerek kolumu tuttu.

" Ne oldu? Nereye gidiyorsun Ayemir?"  Dedi nefes nefese.

Bir umut aradım Kutay'ın yüzünde. Ama yoktu. Kutay'ın  yüzünde sadece mutsuzluk kırıntıları vardı. Kutay'ın  tuttuğu kolumu hızla çekerek  doktor hanımın odasına doğru yürüdüm.

Kapıyı hiç çalmadan içeri girdim. Bana şaşkınlıkla bakan doktorun yanına yaklaştım.

" Bir umut. Lütfen bir umut verin bize. Lütfen Ayemir  ölmeyecek diyin. Lütfen lütfen "

Hıçkırıklar içinde doktor hanıma yalvarırken doktor hanım çaresizlik içinde yanıma geldi.

" Lütfen metanetli olun. Üzgünüm ne yazık ki hastalık öyle bir ilerlemiş ki tedavi edemeyiz. Bunu söylemek çok zor ama Aysima'nın çok az zamanı kaldı. Her an ölebilir. "  dedi doktor hanım.

Ben çaresizlik içinde doktor hanımın gözlerinin içine bakarken birinin bana seslenmesiyle  başımı yan tarafıma  çevirdim.

Bana hüzünle bakan yeni komşularımızı görmeyi beklemediğim için şaşkınlıkla onlara baktım.

Suzan abla Sema'nın  tuttuğu eli bırakarak yanıma doğru hızla geldi.

" Ayemircim canım iyi misin? Ne oldu? "

Bana endişeyle bakan komşumuza  hüzünle baktım.

" O ölüyor  Suzan abla. O çok hasta. Öleceklerini  söylüyorlar. Aysima yaşamayacak abla "   dedim Hıçkırıklar içinde.

Suzan abla kollarını bana sararak sıkıca sarıldı. Bir şey diyemiyordu. Hem bu durumda ne denilirdi ki? Üzülme mi diyecekti, sabırlı ol mu diyecekti ne diyecek di ki ?

Ben yere oturmuş vaziyette Suzan ablanın kollarındayken  kapı hızla açıldı. İçeriye Kutay, Arın,  Tuba ve Kağan girmişti. Sanırım beni merak etmişlerdi. Kutay ve Arın hızla yere çöküp yanıma geldiler.

Suzan abla ayağa kalkıp eşinin ve kızının yanına gitti.

Bense öylece hıçkırıklar içinde ağlamaya devam ettim. Bu duygunun yükü altında eziliyordum.

Kutay ve Arın bana sarıldılar. Bana güç vermek istiyorlardı bu güçsüz halleriyle. Onları kendimden hafifçe itip ayağa kalktım. Aysima'nın  yanına gitmeliydim. Şimdi beni merak ediyordur.

Ayağa kalkıp kapıya doğru yürümeye başladım. Başıma giren yoğun ağrıyla başım dönmeye başladı. Tutunacak yer aradım ama bulamadım. Başımın ağrısına dayanamayıp yere yığıldım.

Göz yaşlarım yüzünden görüşüm bulanıklaşmıştı. Gözlerim benden bağımsız kapandı. Ve sonra tamamen  karanlık hakimiyet  oldu.



Bölüm sonu







Selamünaleyküm kardeşlerim

Uzun bir aradan sonra tekrar sizlerleyiz.

İyisinizdir umarım. Bu tam kapanma bende kafa yaptı. Evde fena halde sıkılıyor ve bunalıyorum. Sizlerde ev hayatı nasıl gidiyor?  :D

Şimdi bu yazar en son kitaba çok yakında final yapacaktı Aysima'nın hastalığı neden bu denli kötü oldu?  Kitap böyle uzamayacak mı diye sorduğunuzu duyar gibiyim.

Evet kitabı çok yakında final yapacağım lakin bu olayların  olması gerekiyordu. Kitabı kafama çoktan yazdığım  için işleyiş böyle. Bana da bu kafamdakileri  yazıya dökmek kalıyor tabi. Bu yüzden ara vermeyerek art arda bölüm yazacağım. Kitabın bitmesi lazım artık değil mi?

Son okumalara  baktığımızda benim gibi düşünenlerin olduğunu da görüyorum. Kitap biraz uzadı gibi. Ama gelin görün ki kafamda ki tilkiler  ısrarla devam etmemi istiyor. Tabi ben de devam edeceğim  :)

Zaten artık neredeyse bitmek üzere kitap. Sabredeceğiz   artık.

Ha bu arada gelecekle ilgili ufak spoi  vereyim size. Kitap mutlu sonla bitecek. Biliyorum çoğunuz  benim gibi mutsuz sonları sevmiyor. Bu yüzden gönlünüz rahat olsun kitap MUTLU SONLA bitecek inşAllah ❤

Haydin esenle kalın. Allaha emanet olun canlarım

Umarım küçük bir yorumu çok görmezsiniz. Kitaba devam edebilmem için sizlerin de desteğinize ihtiyacım var. Bir yorumunuz bile bölüm yazma isteğimi artırıyor. Hadi göreyim sizleri koçlar😁😁

ÇAYşkım / Çeyrek   TEXTİNG Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin