ÇAYşkım / Çeyrek TEXTİNG

44

Aşağıya koşup kapının deliğinden baktığımda  Kutay'ın  gerçekten de  geldiğini gördüm. 

Ben kapıya yaslanarak kendi kendime

" Acaba evde kimse yok  desem mi . Bir ihtimal belki inanır da gider "

Diye konuşurken   karşımda bana anlamayan gözlerle bakan Aysima  bebeği ile duruyordu. Yanıma gelip elimden tutarak

" Abla  sen kiminle konuşuyorsun? "

Diye sorduğunda ben ne desem diye düşünürken  kapı yine çalmaya başlamıştı.

- Af  Allahım ne yapacağım ben ya

" Abla kapı çalıyor.  Açsana "

" Yok kuzum açmaya gerek yok çalar çalar gider "

" Kapıcı mı kapımıza vuruyor "

" Hah  evet kuzum kapıcı kapıya vuruyor. Hem sen kapıyı boş ver de kaç gündür neden ablanın yanına hiç gelmiyorsun?  Beni artık sevmiyor musun?"

Diyerek konuyu değiştirip   Aysima'yı  kucağıma alarak hem gıdıklıyor hem de öpüyordum.

Kutay kapıyı  yine çaldığında ben Aysima'ya  bakarak

" Aysima biliyor musun Tuba abla da burda.  Seni çok özlediğini söyledi bana. Hadi koş benim odamda."

Dediğim gibi Aysima, Tuba ismini duyduğunda gözleri parladı.  Çünkü  beni ne kadar çok seviyorsa Tuba'yı  da aynı şekilde çok seviyordu.

Aysima bana sarılıp merdivenlere doğru koşarak odama Tuba'nın  yanına gitti.

Ben kapıyı açtığımda Kutay elleri zilin üstünde asılı kalarak bana  gülümseyerek baktı.

Ben onunla konuşmayarak  içeri anneme seslenip

" Anne ev çok kötü koktu. Çöpleri atıp geliyorum "

Dediğim gibi mutfağa gidip  çöp kutusunu da alıp hemen dışarı çıktım. Kutay çoktan aşağıya inmişti...

Kutay duvara yaslanmış şekilde  gülümseyerek  karşı  tarafa bakıyordu.

Ben öksürmüş  gibi yaparak elimde ki çöpü çöp kutusuna atıp Kutay'ın  bakmış olduğu tarafa baktım.

Bir kadınla  erkek  evimizin karşısında olan Cafe de oturmuş  gülerek birbirlerine bir şeyler anlatıyorlardı.

Ben biraz gıcıklık olsun diye sesli düşünmüş gibi yaparak

" Adam da baya yakışıklı "

Dediğim gibi Kutay kafasını 190 derece hızla çevirerek bana inanmayan gözlerle bakıyordu.  Tabi bu inanmayan gözleri sinir dolu bakışlarla da  değiştirebiliriz.

Ben istifimi bozmadan Kutay'ın  yaslandığı     duvarın  yanında ki boşluk olan   duvara giderek    yaslanıp tekrar karşı tarafa baktım.

Kutay,   öksürerek  dikkatimi üstüne çekemeye  çalışıp

" Sohbetine  doyum olmuyor Ayemir. Bırak ta biraz ben konuşayım bi susmadın "

Dediğinde ben ona şaşkınlıkla baktım.  Kutay tekrar  lafını düzelterek

" Diyorum ki biraz konuşsan mı? Gözünü karşıya dikmişsin. Tek bir kelam etmiyorsun. "

Dediğinde ben umursamaz tavrımla her zaman ki gibi Kutay'ın omuzlarına bakarak

" Benim konuşacağım bir şey yok. Sen buraya kapıma kadar geldiğine göre senin konuşacak bir şeyin var gibi"