|DAMIRAE| 2 Rachel Roth-Zła krew...

19-Szansa.

TERRA:
Weszłam do skrzydła i zamknęłam za sobą drzwi. Wtedy zobaczyłam medytującą w kącie Raven. Omijając ją szerokim łukiem podeszłam do szafki i wyjęłam tabletki. Może jeśli jest głęboko pogrążona w medytacji że nie zauważy mojej obecności..? Jakże się myliłam.
Gdy już miałam nacisnąć na klamkę, by wyjść, odezwała się.
-Skoro nie strach... Dlaczego mnie unikasz?-Spytała, nawet nie otwierając oczu. Wyczuła.
Moje niebieskie oczy były jak talerze. Nie wiedziałam co odpowiedzieć. Ostatecznie zdecydowałam się na prawdę, w końcu wyczuje kłamstwo, według relacji Slade'a.
-Nie chcę żebyś czytała w moich myślach.-Burknęłam. Na to Azaratka otworzyła oczy.
-Jesteś już z nami dość długo. Naprawdę nie zauważyłaś że szanuję czyjąś prywatność?
W zasadzie... Było tak.
-A Ty? Dlaczego się tniesz? Podobno już serio dużo przeżyłaś.-Zrobiłam do niej parę kroków.
Spuściła wzrok.
-W życiu każdego człowieka jest sytuacja, w której pęka...
-Na pewno nie w moim.-Wtrąciłam się.
-Ja po prostu nie chciałam żeby to wydarzyło się z ojcem.-Kontynuowała spokojnie.-Mogę cierpieć, ale nie chcę żeby skutkiem był koniec świata.
Milczałyśmy chwilę.
-Po co chcesz chronić tych ludzi?-Nie wytrzymałam.-Z tego co mi wiadomo, większość Cię dręczyła, albo chciała zabić!
Pół demon przyjrzał mi się.
-Nie chcę być taka jak ojciec.
Przypomniałam sobie jak ludzie z mojej wioski dowiedzieli się o moich mocach. Wszyscy... Moi przyjaciele, rodzice! Wszyscy zmówili się przeciwko mnie i próbowali zabić! Gdybym mogła się zemścić... Zrobiłabym to bez wahania, ale Slade już mnie wyręczył...
A Roth? Miała szansę wykończyć wszystkich, którzy chcieli jej cierpienia, bólu lub śmierci i jej nie wykorzystała! Jak..?
-Wyczuwam silne emocje.-Powiedziała w pewnej chwili.-Jeśli chcesz porozmawiać...
-Dzięki, ale nie.-Nacisnęłam klamkę.-Rozumiem nie mówić nikomu gdzie jesteś, ani o..?
-Bardzo proszę.
Wyszłam i ruszyłam do swojego pokoju. Wbrew swojej woli ja zaczęłam ją... podziwiać.

7 gwiazdek i next :) ❤️