Bilim Kurgu | Romantik |
Her şey üç buçuk yıl önce Güney Afrika'da başladı. Güney Afrika'da Tabari adında elli iki yaşındaki bir teyzenin vücudundaki tüm kıllar döküldü. Bir hafta içerisinde gözleri görmez oldu ve tuhaf davranmaya başladı. Bir hafta...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şura Bilge Deniz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GEÇEN BÖLÜM OKUNMA SAYISI AYNI OLMASINA RAĞMEN OYLAR ÇOK DÜŞÜKTÜ, RİCA EDİYORUM OKUYORSANIZ OY VERİN 🖤
Alt Başlık ⚜ İlk defa bir hareketi bu kadar canımı yakmıştı.
2. Alt Başlık (Ben seçemedim siz seçin) ⚜ Bende bıraktığın izler.
Deniz.
Yeşil gözlü, parlak gülüşlü minik kızım. Kalbime annelik hissiyatının kapılarını açan, bana ailemi hatırlatan minik kızım. Babam onu görebilseydi keşke, ne kadar da severdi. Aynı küçük kızına benzeyen, büyük kızı gibi bakan, onu dede yapan minik torunu. Ailesini genişleten yeni bir can... Ama görememişti, Deniz de göremeyecekti. Hiçbir zaman bir dedesi olmayacaktı.
Babasının kucağında ona heyecanla sabah olanları anlatırken normal bir çocuk gibiydi. Çoğu kelimeye dili dönmüyordu ama demeye çalıştığı her şeyi anlıyordum. Hiçbir şeyin farkında değildi. Normal dünyanın sonuna doğduğunun, anormalliği normal olarak yaşadığının, virüsle beraber büyüdüğünün farkında değildi. Çünkü onun normal olarak yaşadığı ve gördüğü burdu.
Abim ona bakarken acı çekiyordu sanki. Gözlerine bakarken ablamın yasını tutuyor gibi gözüküyordu. Deniz ona neden bu kadar acı veriyordu anlamıyordum. Belki de bunların hepsi, onu bulmasına rağmen ablamları almaya gidemediği içindi. Şu olayları atlatalım, Emir olayı sonuca ulaşsın onları bulmak için bir plan yapacaktık. Yani ben öyle düşünüyordum. En fazla iki hafta veriyordum. Bakalım Emir nasıl bir karşılık verecekti? Adamlarının büyük bir çoğunluğunu kaybetmişti, isterse onların yerini tekrar doldurabilirdi ama yine de bizimle baş edecek kadar güçlü değildi, yakın bir zamanda da o gücü toparlayamazdı. Tabi eğer birileriyle iş birliği yapmazsa.
Ellerimi dizlerime koyup ayağa kalktım. Bugün yapacak o kadar çok işim vardı ki. Deniz, abimle olmak istemişti, akşama kadar vaktim vardı. "Benim biraz işim var." Deniz'in yanına eğilip yanağından öptüm. "Akşam görüşürüz teyzeciğim."
