Bilim Kurgu | Romantik |
Her şey üç buçuk yıl önce Güney Afrika'da başladı. Güney Afrika'da Tabari adında elli iki yaşındaki bir teyzenin vücudundaki tüm kıllar döküldü. Bir hafta içerisinde gözleri görmez oldu ve tuhaf davranmaya başladı. Bir hafta...
Bölüme hoş geldiniz tabariler ve kırgın çiçekleri. Bölüm sonunda kesit var. Paragraf arası yorumlarınızı bekliyorum ve şarkı çok güzel ♥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alt Başlık ⚜ "Üç saniye... Yediden iyidir."
Sırtımızda çantalarımızla yan yana yürürken hava serindi. Eve geri dönüyorduk, uzaktan gördüğümüz duvarlarla eve yaklaştığımızı biliyordum. Bir süre daha yürüdüğümüzde uzaktan Eslem'i gördük. Yüzüme bir gülümseme yayılsa da ona yaklaştıkça o da hızlı adımlarla bize yürümeye başladı. Üzerine bir şey giymemiş, rüzgarla çarpan bukleleri havada dans ediyordu. Ciddi ve endişeli yüz ifadesini görebiliyordum. Sesini duyacak yakınlığa geldiğinde uzaktan bağırdı. "Neredeydiniz siz? Çok merak ettik." Onu öyle görmek mutluluğumun üzerine endişe zerrelerini serpiştirdi.
Bize yaklaşırken duyması için sesimi yükselterek "Geç olmuştu." diye cevapladım. Ses tonum sorguluyordu. Bu endişesinin sebebi umarım sadece bizdik.
Mirza boynundaki atkıyı çıkartıp üstüne bir şey almadan yanımıza gelen kardeşinin üzerine sardı. "Geç olduğu için bir kulübede kaldık."
Eslem'in kaşları çatılmıştı. Bu durumdan çok rahatsız gözüküyordu. "Ama sizi çok merak ettik. Geleceğiz demiştiniz. Aklım çıktı tüm gece." Mirza ellerini omuzlarına koyup onu eve doğru yürütmeye başladı.
"İyiyiz marul kafa. Sorun yok. Hem Fuat geçe kalırsan gelme demişti. O demedi mi sana?"
"Onu derken ben de oradaydım abi." derken ses tonu gerçekten endişe doluydu. Konuşmaya devam etmese sorgulamaya hazırdım. "Ama yine de gelmenizi bekledim. Gözüm yollarda kaldı tüm gece. Hem..."
"Hem ne?" dedim korkarak. Off panik atak geçirecektim, sürekli bir şey oluyordu.
Eslem başını benden tarafa çevirdi. "Deren kötü oldu. Abim olsaydı en azından bir şey olursa müdahale ederdi dedik. Tüm gece diken üstündeydik yani."
"Nesi var?" Tüm hücrelerim korkuyla ağzından çıkacakları bekliyordu. Kalbim endişeyle hızlanmış, Eslem'in yüz ifadesinden durumun ciddiyetini kavramaya çalışıyordum.
"Sancısı var. Siz gelmedikçe daha da stres oldu. Sancıları arttı." dediğini duyduğum an başımı eve çevirdim. Koşmaya başlamadan önce "Ben önden gidiyorum." demiştim.
Ayakkabılarımı çıkartıp aralık kapıdan içeri girdim. Çantaları yere bırakırken koridorda kimse yoktu. Direkt olarak Can'ın odasına girdiğimde Fuat ve Can, yatakta yan yatıp bacaklarını şiş karnına yaklaştıran Deren'in yanı başında oturuyorlardı.
