I Wish

Chapter 11

SOMEONE'S POINT OF VIEW

REGRET is permanently marked on my heart when I decided to let her go. Yes, and letting her go is the biggest mistake on my life, I just choose other over her and then I realize how stupid I am.

But when we meet again I got scared because I saw her change. Natatakot ako, sobrang takot at the same time nanghihinayang din.

Hindi ko siya pinaglaban, hindi ko siya prinotektahan. She's different from others, but the I still love her...

Pinunasan ko ang luha ko nang tumutulo na pala ito, tumingala ako sa kalangitan na ngayon ay kumikislap dala ng mga tala, napapikit ako at dinadama ang malamig na hangin, nang iminulat ko ang aking mga mata ay ngumiti ako ng mapait at bumulong.

"I wish you were here...I miss you and I'm sorry..."

THIRD

"FOR THREEEE!" malakas kong sigaw habang umayos nang pagkatayo sa couch at itinapon ang crumpled paper sa basket. "OHHHHHH!" sabay sabay naming sigaw nang ma i-shoot ko ang crumpled paper. Bumaba ako at itinaas sa ere ang dalawang kamay ko na para bang nanalo sa international game. Pagkatapos nun ay si Vance na naman ang pumwesto at inihanda ang sarili. Inihipan niyo muna iyon bag tinapon at muli sabay sabay kaming nagsigawan at sinuntok suntok pa namin ang hagin.

"Huwag na tayong gumawa ng report!"

Napuno nang kantyawan at ingay ang buong salas, kasalukuyan kaming nasa bahay ni Hope upang dito gagawa. Samantalang si Hope naman ay hinihintay ang kapares niya.

"Ano ba?! Ang ingay!" Mula sa kusina ay lumabas si Hope na may dala dalang baso.

"Manahimik ka nga, kung sana nandito pa yung mommy mo edi sana nanahimik na kami dahil may pagkain na!" Sigaw ni Vance na sinang ayunan namin ni Jade. Ayaw din kasi niya ang mga luto nang katulong dahil hindi daw masarap kaya cake nalang muna ang kinain niya.

"Bobo ka ba? Bakit pagkain ba mommy ko ha?" Parang kunti na lang ay itatapon na niya ang baso sa pagmumukha ni Vance, nanahimik lamang kami at nakikinig sa bangayan ng dalawa kung sino ang magsasalita ay doon naman pupunta ang paningin namin.

"God gorgeous! Can you just please shut up?!" Sita ni Vianca. Nagkibit balikat na lamang ako at pumuntang kusina ngunit dinig na dinig ko pa din ang away nila.

"Pwede bang magsimula nalang kayo?" Irita na sabi ni Hope, kumuha ako nang baso at sinalinan ng tubig at ininom.

"Eh ikaw ayaw mo ding magsimula? Baka hindi na darating yang tanginang partner mo" humalakhak siya nang malakas, tumalikod na lamang ako at nagsimula nang maglakad papalabas sa kusina.

Mayamaya ay nag salita si manang.

"Ma'am Heaven may naghahanap sayo"

"Ooyyy ma'am Heaven daw diba tomboy ka!" Alam kong inaasar pa rin siya nito. Dahan dahan akong naglakad patungong salas habang bit bit ang isang basong tubig.

"Sino?" Narinig kong tanong ni Hope, ngunit halata sa boses niya ang pagkairita. Napakunot ako ng noo.

I think her partner has arrived.

"Si Nathally" napatigil ako deretsong napatingin sa harapan.

Jin?

Naramdaman kong biglang tumahimik ang buong salas at bigla na lamang nawala ang lahat nang ekspresyon sa mukha ko nang makita ko siya.

Tss so she's Hope's partner?

Mas mabuti pang hindi nalang kami dito gagawa.