Saatler sonra abim ayıldı. Annem ona bütün olanları anlattı. Abim bir şey içmediğine yemin ediyordu.
Sarhoşken söylediklerini duyunca ise apar topar evden çıktı. Sanırım elifin yanına gidiyordu. Yaptığım plan kusursuz bir şekilde işlemişti ve amacıma ulaşmıştım. Üstelik kimse benden şüphelenmiyordu.
Mutluydum zaferin tadını çıkarıyordum. Ta ki akşam abim ağlayarak eve geri döndüğünde. Elif İzmir'e geri dönmüştü. Üstelik abimden de ayrılmıştı.
Benim istediğim şey buydu zaten. Ama neden bu kadar mutsuzdum. Neden vicdan azabı çekiyordum. Gerçekten çocuk gibi davranıyordum demi. Bencilce. Sadece kendi isteğim olsun diye başkalarının mutsuz olacağını düşünmüyordum.
Ah neden böyle oldum ben allah aşkına !
Abim ağlıyordu. Annem yanında onu teselli ediyordu.
Bende uzaktan onları izliyordum.
İtiraf etmek gerekirse hala abimin evlenmesini istemiyordum. Başkasıyla başka bir hayat kurmasını istemiyordum. Çünkü o hayatın dışında kalmaktan korkuyordum.
Hala çocuktum işte. Çocukça düşünceler...
Abimin bu haline yüreğim kaldırmıyordu.
Ama her şeyi onlara anlatırsam abimi kaybederdim. Bana çok kırılırdı.
Şimdi çok sessiz bir şekilde bu yaptığım şeyi temizlemem gerekiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eftalya
Teen FictionAh deniz... Koyu mavi güzelliğin bana aşık olduğum sessizliği hatırlatırken. Daha derinlerine baktığımda canımı yakıyorsun . nefret etmeye başlıyorum senden. Sen... kalbimi kanatarak çekip çaldın benden. Bak o sol göğsümdeki koca boşluk hal...