Eftalya

Bölüm 41

uyandığımda yanımda yoktu. öyle uyumuştum ki neredeyse güneş batmak üzereydi.

hızla ayağa kalkıp. kapıya gittim. kapı kolunu indirdim aşağı. ama kilitliydi. bana evin boş olacağını söyledikten sonra kapımı açık bırakmazdı zaten. bunu düşündüğüm için güldüm kendime.

düşük omuzlarımla geri gittim yatağa. oturdum. artık kendi kokumdan rahatsız omaya başlamıştım. saçlarım mısır püskülüne dönmüştü. vücudum kaşınıyordu. 

ben kendime kokuma burun kıvırırken kapı açıldı.

' uyandın mı sonunda? öldüğünü düşünmeye başlamıştım ' dedi ifadesiz sesiyle

o kapıyı örterken elimden geldiğince masum gözükmeye çalışarak sordum ' armağan? '

ne var ? der gibi çevirdi bana kafasını.

' şey... ben çok kötü kokuyorum ' 

' evet dün gece fark ettim ' dedi en acımasız tonda.

bu beni sinirlendirmeye yetmişti.

' ah çok affedersin kaçırılmış ve bu odada hapis tutulmama rağmen bakımıma dikkat etmeliydim değil mi? '  dedim imalı bir tonda.

göz devirmekle kaldı.

' banyo yapmak istiyorum ' dedim

sadece bakışıyla ciddi misin sen dedi bana '

' ne bakıyorsun öyle banyo yapmam lazım şu halime bir bak. kendi pisliğimde çürüyeceğim artık... ' dedim gerçekten mide bulandırıcı bir hal almıştım.

sıkıntılı bir nefes verdi burnundan.

' sonuçta evde hiç kimse yok kısa bir duş alsam hiç kimsenin haberi olmaz ' dedim.

' kısa... çok kısa ' dedi uyarırcasına.

serçe parmağımı kaldırdım. ' söz ' 

yanıma gelip bileğimden tuttu. ayağa kalktım. onun peşinden odadan çıktım. uzun kasvetli koridoru geçip merdivenlere yöneldik. bir kat aşağı indik ve bu kez kasvetli olmayan farklı bir koridor boyunca yürüdük. benim hapis odamın tam altına gelen odaya yaklaştığımızı fark ettim.