Loving Heart

KABANATA 8

Kabanata 8

Take Care

--

"Thanks..." I said as I got out of his car.

Naka abang na agad ang kasambahay namin sa labas. Pinayungan nya agad ako. It's not raining so hard but it's still raining. I smiled slightly at Anton who's inside the car, not coming out because it was raining. His car window is open so we can still see each other.

"You're welcome," he said. "Pumasok ka na. Umuulan."

Tumango ako. "Take care..."

Tumalikod na ako at pumasok na kami ng kasambahay sa loob ng gate. I looked at him once more and saw that his car is still there, still not leaving. Nagpatuloy na ulit ako sa paglalakad.

"Victoria! Are you okay?" Salubong ni Elise nang makapasok na ako sa loob.

Siguradong umalis na ngayon si Anton sa labas. Hindi pa mawala sa isip ko ang paghatid nya sa akin rito. He's so kind. Kung wala sya roon kanina, baka basa akong umuwi ngayon. O baka hindi na talaga ako makauwi.

"I'm fine," ngumiti ako kay Elise para hindi na sya mag alala. "Wala pa sila tita?"

"Wala pa. Mamaya pa sila uuwi. Kumain ka na ba?" Tanong nya at giniya ako sa paglalakad.

Isa pa yon. Hindi pa nga pala ako kumakain. Nakalimutan ko na sa sobra sobrang pagtatrabaho. Umiling ako kay Elise.

"Hindi pa, eh..."

"Hala! Yaya! Magluto ka, please? Kakain si Victoria," utos nya.

"Sige po, Ma'am," anang maid at agad nang umalis para pumuntang kusina.

"Walang pagkain?" Tanong ko.

Guilty syang tumingin sa akin. Kinagat nya ang labi at nagkamot ng ulo.

"Akala ko kasi kakain ka na sa labas kaya kaunti lang ang pinaluto ko. Naubos ko na yung pagkain. I'm sorry..." sising sisi nyang sinabi.

I sighed and smiled at her. "It's okay. Hindi ko naman sinabi na dito ako kakain."

Hindi pa rin nawala ang guilty sa mukha nya roon. Ngumiti ulit ako at nagpaalam nang pupunta sa kwarto ko para makapag palit ng pantulong. I'm so tired. I will go down later when the food is cooked and then I will go to sleep. Pero may mga gagawin pa nga pala ako.

Anton:

I'm home. How are you?

Tapos na akong maligo at ito ang bumungad sa akin. I stared at Anton's text for a moment. I slowly sat up in bed while still not taking my eyes off my phone. I sighed after a while.

Victoria:

I'm fine. Why?

Anton:

There's so many people in the coffee shop earlier. You might be tired.

Victoria:

Hindi naman. Ayos lang ako. Hindi ka pa matutulog?

Anton:

Matutulog na. I was just waiting for your reply...

Bahagya akong natigilan roon. Kinunot ko ang noo ko at hindi nag isip ng kung ano.

Victoria:

I replied. Matulog ka na. Matutulog na rin ako.

Anton:

Did you eat your dinner already?

I thought he was going to say goodbye. Hindi pa pala. Kinunot ko ulit ang noo dahil sa hindi na maintindihan na nararamdaman.