Loving Heart

KABANATA 29

Kabanata 29

Cold

--

Elise... likes Anton.

Honestly... I don't know how I will feel about that. There's a part of me that shocked and... sad.

Sad...

I can't believe I can feel that just because of a man. I also couldn't believe what was suddenly happening. Elise likes Anton. Anton likes me. And I... like Anton. Hindi ako makapaniwala. Anong gagawin ko?

Kung ipagpapatuloy ko ang sa amin ni Anton, hindi ba parang mali na? Because my sister likes him. It's wrong for us to continue. My sister will be hurt.

Ipagpapatuloy ko nalang ba ang pag iwas? Sasabihin ko ba ito kay Anton para umiwas na rin sya? O hindi na? I will just let the two of them be close? Maybe if I will let that happen, Anton's attention will turn to Elise?

Pero... paano kung ganon nga ang mangyari? Magiging masaya ba ako roon?

But it doesn't matter if I will be happy or not, right? If Elise would be happy, I would be happy too. Kung ito ang ikaliligaya nya, hindi na mahalaga pa ang mararamdaman ko.

Pinatong ko ang dalawang siko ko sa aking tuhod at sinapo ang noo gamit ang mga kamay. Yumuko ako roon. Hindi ko na alam ang iisipin o gagawin. Ngayon lang nag sink in sa akin ang lahat. At napagtanto ko na... sobrang hirap pala ng sitwasyon ko. Dahil nang dahil rito, marami akong napagtanto.

When I first saw Anton, I immediately felt nervous because of his cold and serious eyes. Nung sinamahan nya ako sa clinic nung natamaan nya ako ng bola nang hindi sinasadya, parang may humaplos sa puso ko dahil may concern pa rin pala sa akin kahit papaano. At ngayon... in all that has happened to us until now... I realize that I have liked him for a long time.

He was always there for me. He made me feel that I'm important. He made me feel that I'm not alone. Wala na akong magulang, hindi mabuti ang trato sa akin ng mga tita ko... at sya ang nagparamdam sa akin ng mga bagay na hindi nila naiparamdam.

I didn't realize earlier. But now everything is clear to me. I like him. Matagal na. But this time, I feel like I just don't like him. Lagpas na sa gusto ang nararamdaman ko para sa kanya.

At iyon ang pinaka mahirap sa ngayon. Dahil kung kailan ganon na ang nararamdaman ko, saka naman sya nagustuhan ng kapatid ko.

Pumikit ako. I don't really know what to do anymore. But if I really want Elise to be happy, shouldn't I just continue to avoid Anton? Para sa ikakabuti ng lahat?

Anton:

Are you okay? Is your head hurts? O masakit ba ang tyan mo? Did you have dinner already?

Tinitigan ko ang text na yon ni Anton. Somehow... it hurts me. Kung kailan gusto ko nang ibigay sa kanya ang atensyon ko at pahalagahan na ang nararamdaman ko para sa kanya, saka naman nagkaganito.

Victoria:

I'm fine. Kumain na ako. Matutulog na ako.

Mabilis ang reply nya. And it hurt me more.

Anton:

Alright. You need to sleep to gain energy. See you tomorrow, okay?

Victoria:

Okay.

Anton:

Good night.

I didn't reply. I closed my eyes and put my cellphone back on the side table and lay down on my bed. Tumagilid ako ng higa, nakayakap sa unan habang pinipigilan ang nararamdaman.