𝘉𝘌𝘓𝘓𝘈𝘙𝘒𝘌 || 𝙊𝙉𝙀-𝙎𝙃𝙊𝙏

☆54- Eyes☆

Zaman: 6×12

Bellamy Echo ve Clarke'ı gördüğü anda rahat bir nefes almıştı.

Ikisi de gayet iyi ve sağlıklı gözüküyordu ve ona doğru hızla ilerliyorlardı.

Bellamy de onlara doğru son hızla ilerledi ve anında sarışın kadını kolları arasına aldı.

Clarke kollarını Bellamy'nin boynuna sımsıkı dolarken mutlu bir nefes aldı.

Bellamy sarışın kadını beklerken içini kemiren korkuyu bir kenara attı.

Josephine'in daha sadece saatler önce Clarke'ın bedeninde olduğu gerçeği canını acıtıyordu.

Her an Clarke'ın aslında öldüğü ve şuan sarıldığı kadının Josephine olduğu gerçeğini duyabilecekmiş gibi tetikdeydi.

Birbirlerinden uzaklaştıklarında onlar dışında her yere bakan sinirli Echo'ya döndü.

Ona doğru ilerledi ve kadına belli etmese de isteksizce sarıldı.

Fakat bir karşılık alamadı.

Clarke'ın dikkatle onları izlediğinin farkındaydı.

"Echo?" Şaşkınlıkla sordu.

O an onun için tek önemli şey Clarke'tı ve ona sarılmasının Echo'yu kıracağı aklına bile gelmemişti. Hatta Echo'nun kendisi de aklına gelmemişti.

Echo sinirli bir ifadeyle konuştu. "Aklına gelebilmiş olmam güzel."

"Ne?" Bellamy kadına bakakaldı.

"Beni de Clarke'ı önemsediğin kadar önemsemeni bekleyen bende hata. Onu kurtarmak için hepimizi tehlikeye attın, benden önce ona sarıldın... Bitti Blake." Echo adamın şaşkınlığına sinirle göz devirip diğerlerinin yanına doğru hızla ilerledi.

Bellamy ise şaşkınlıkla kadının arkasından bakıyordu.

Clarke Bellamy'nin yanına ilerledi. Kumral adamın omzuna dostça dokundu. "Üzgünüm."

Bellamy sarışın kadına döndü. "Bu senin hatan değildi Clarke." Dedi hafif ve rahatlatıcı bir gülümsemeyle.

"Öyle hissettirmiyor." Dedi Clarke gözlerini yere dikerek.

Echo'nun Bellamy'den ayrılması onu mutlu ediyordu ve bunun onun yüzünden olmasından sonra bir de bundan mutlu olması onu suçlu hissettiriyordu.

Bellamy Sanctum'a doğru bir bakış attı.

Bir savaş havası hakimdi tüm gezegene.

Clarke'ın elini sıkıca tuttu.

Clarke bu temasla hemen başını kaldırmıştı.

Gözleri Bellamy'ninkilerle kesişti.

Ikisi de gözlerini ayırmadı.

Tam birbirlerine yaklaşıyorlardı ki Sanctum'dan gelen çığlıkla o tarafa döndüler.

Herkes yanlarına toplanmıştı.

Ikili birbirlerine gözleri parlayarak baktı.

Ve bakışlarıyla asla itiraf edemedikleri şeyi söylediler...

'Seni seviyorum...'

•••

Bu kurguya yazdığım en kısa bölüm olabilir xjsjjcjsjx

Neyse umarım bölümü beğenmişsinizdir!

Ba-baay!