𝘉𝘌𝘓𝘓𝘈𝘙𝘒𝘌 || 𝙊𝙉𝙀-𝙎𝙃𝙊𝙏

★47- Again★

Zaman: 5×13
Yer: Dünya

Clarke korkuyla Bellamy'e bağırdı. "Bellamy! Gemiye bin lütfen!"

Bellamy sarışın kıza dönüp acıyla kafasını iki yana salladı.

Arkadaşlarını dünyada bırakamazdı.

Clarke süreye baktı.

Son 2 dakika...

Bellamy'nin yanına koştu. 6 yıl boyunca her gün telsizle aradığı adamın burada kalmasına izin veremezdi.

"Bellamy lütfen..." Diye yalvardı genç adama.

"Onları bırakamam Clarke. Gemiye bin ve git. Fakat ben gitmeyeceğim." Dedi Bellamy sertçe.

Clarke Bellamy'nin kızgın olduğunu biliyordu. Ama nasıl onu burada bırakacağını düşünebilir ki?

"Sensiz gitmeyeceğim." Diye yanıtladı Clarke onu.

Bellamy kızın acı dolu yüzüne şaşkınlıkla baktı. Clarke onu dövüş çukurunda terk ettiğinden beri Clarke'ın ondan nefret ettiği düşüncesi ile doluydu beyni.

Bakışlarını kaçırıp konuştu. "Neden beni bekliyorsun Clarke?"

Clarke acı dolu gözlerle Bellamy'e bakmayı sürdürdü. "Çünkü..."

Bellamy merak dolu gözlerle ona döndü. "Çünkü?"

Clarke sıkıntılı bir nefes verip konuştu. "Çünkü seni seviyorum!"

Bellamy'nin yüzünde istemsiz bir tebessüm oluştu. İçindeki tüm sinirin uçup gittiğini hissetti.

Yıllardır sanki bu anı bekliyormuş gibi hissetti kendini.

Ardından sarışın kızı kendine çekip dudaklarına bir öpücük kondurdu.

O sırada Murphy'nin sesini duydular.

Ikili hemen onlara doğru koştu.

El birliği ile herkesi gemiye bindirdiklerinde son 10 saniyeydi.

Bellamy mutlulukla Clarke'a baktı. Ilk iş Echo'dan ayrılıp Clarke'ın yanına koşacaktı.

Fakat Clarke içeri adımını atmadı.

Bellamy'nin gözleri şaşkınlık ve endişeyle büyüdü. "Clarke gemiye bin! Saniyeler kaldı!"

Clarke'ın gözünden yaşlar süzülmeye başlamıştı.

Bellamy'i kendine doğru çekip son bir öpücük verdi ona.

Ardından göz yaşları içinde kolu çekti.

Son 2 saniye...

Geminin kapısı kapanırken kulakları Bellamy'nin çığlığı ve arkadaşlarının acılı sesleri ile doldu.

'En azından hala bana karşı bir sevgi besliyorlar.' Diye geçirdi Clarke içinden.

Arkadaşlarının acı dolu sesleri onu ilk defa mutlu ediyordu.

Ve gemi saliseler kala kalkarken Clarke onlara acı bir gülümsemeyle bakıyordu.

Çünkü son olanlardan sonra onların gözünde tekrar bir hain oldu. Ve Clarke bu acıyı tekrar yaşayacak kadar güçlü değildi...

Diğer taraftan ise Bellamy şok içinde hala kapıya bakıyordu.

Saniyeler önce bu sefer Clarke ile mutlu olabileceklerinin hayalini kuruyordu. 6 yıl boyunca onsuz kalmıştı ve bu sefer ayrı kalmayacaklarından çok emindi.

Fakat yine olmamıştı.

'Neden?' Diye sordu kendine. 'Neden gemiye binmedi?'

Diğerleri de onun kadar şaşkın görünüyordu.

Monty'nin gözlerinden yaşlar süzülürken diğerleri dolu gözlerle kapıya bakıyorlardı.

O sırada adım sesleri duydu Bellamy.

Arkasını döndüğünde gördüğü kişi ile göz yaşları hızlandı. "Madi..."

Madi korkuyla sordu. "Clarke nerede?"

Kimsenin çıtı çıkmadı.

Madi'nin gözleri doldu. "Where ste ai nomon?"

Bellamy onu kendine çekip sarıldı. Ikili uzun süre öyle kaldılar ve ağladılar...

•••

Ehehe selam!

Yine kötü son yine ben!

Şaşırdınız mı?

Hayır! 54 bölüm sonra şaşırmayın bence de cksknfj

Umarım bölümü beğenmişsinizdir,

Iyi geceleeer!