𝘉𝘌𝘓𝘓𝘈𝘙𝘒𝘌 || 𝙊𝙉𝙀-𝙎𝙃𝙊𝙏

☆11- Sorry My Dear☆

Bu bölüm bana ilham veren nazfalan a ithafen!

•

Zaman: 2.Sezon Sonrası
Yer: Orman

Bellamy ormanda sıkkın bir şekilde yürüyordu. Clarke'ı en son 6 ay önce görmüştü ve başına bir şey gelmiş olmasından ödü kopuyordu.

O sırada boynunda hissettiği baskı ile durmak zorunda kaldı.

Biri kılıcını boynuna bastırıyordu.

Bellamy kadının kana bulanmış saçlarını görebiliyordu sadece.

Kadın ise bir anda kılıcını indirdi. "Bellamy?"

Bellamy duyduğu ses ile yerine çivilendi. "Clarke?"

Sarışın kadın hemen ona sarılırken Bellamy de sarılışına karşılık verdi. Ayrıldıklarında Bellamy Clarke'ı inceledi. Güçlü kadın görüntüsünün altında ki çökmüş kadını sadece o görebilirdi.

Elini Clarke'ın yüzüne koydu. Yüzünde ki kan eline bulaşmıyordu. Acaba kaç gündür yüzünde diye geçirdi içinden Bellamy.

Clarke elini Bellamy'ninkinin üzerine koydu.

Bellamy gülümsedi. "Sen iyi misin? Yardıma ihtiyacın var mı?"

Clarke başını iki yana salladı. "Gayet iyiyim Bell..."

"Clarke kampa dönebi-"

Bellamy'nin lafını böldü Clarke. "Bellamy yapamam... O kadar insanın yüzüne bakamam. Ben bu ormanda mutluyum. Bir düzenim var."

Bellamy'nin gözleri doldu. "Peki..."

Clarke gülümsedi. "Benim gitmem lazım. Avlanma saati geçiyor."

Ardından arkasını dönüp yürümeye başladı.

Tam 3. Adımını atacakken bir kol onu kendine çevirdi.

Clarke bir anda dudağında hissettiği dudaklarla dona kaldı.

Kendini durdurmak istedi fakat Bellamy'nin öpüşüne karşılık verdi.

Ayrıldıklarında Bellamy fısıldadı. "Seni seviyorum Clarke. Seni bırakamam..."

"Tekrar karşılaşacağız..." dedi Clarke hüzünlü bir gülümsemeyle. Tam arkasını dönüp gidecekken tekrar Bellamy'e döndü.

Cebinden bir bitki çıkardı. Bellamy'e uzattı. "Kaynatıp Raven'ın bacağına koyun bunu. 1-2 aya düzelir ayağı... Benim verdiğimi söyleme. Kullanmayı reddedebilir."

Bellamy acıyla gülümsedi. Clarke da onun gülümsemesine karşılık verdikten sonra yürümeye başladı.

Birkaç dakika sonra görünürden kaybolmuştu.

Bellamy ise arkasından hüzünle gülümseyerek bakıyordu...

•

Zaman: 1,5 Ay Sonra

"Ayağım iyileşti!"

Bellamy sabah bu sesle uyandı. Yüzünde bir gülümseme oluştu. Clarke sayesinde tüm kampı bir mutluluk dalgası sarmıştı.

Dışarı çıktığında mutluluktan hıçkıra hıçkıra ağlayan Raven ve Clarke'ın annesi Abby sarılıyordu.

Bellamy bu görüntüye gülümsedi. Raven ona doğru geldi. Bir süre konuştular.

Konuşurlarken Bellamy'nin gözü ağaçların arkasından onları izleyen bir çift mavi göze takıldı.

Raven'dan birkaç dakika isteyip ağaçlara doğru yürüdü.