𝘉𝘌𝘓𝘓𝘈𝘙𝘒𝘌 || 𝙊𝙉𝙀-𝙎𝙃𝙊𝙏

★19- Always★

Zaman: 7×16

Clarke az önce Cadogan'ı vurmuştu ve hala hıncını çıkarmış sayılmazdı.

Callie de bir anda yok olmuştu. Ama Clarke hala buradan çıkamıyordu.

Bu mor yerde daha çok durmak istiyor muydu? Kesinlikle hayır!

"Niye hala buradayım?" Dedi kendi kendine.

O sırada biri ona cevap verdi."Nedenini biliyorsun..."

Bellamy'nin sesiydi bu!

"Bellamy." Clarke hızla ona doğru ilerledi.

Ona son kez sarılırmış gibi sarıldı. Bellamy elini onun sırtına hafifçe koyarken konuştu. "Ben Bellamy değilim, Clarke."

Clarke zaten bunu biliyordu. Ama kendi eliyle öldürdüğü adamın kanlı hali gözünün önünden gitmiyordu ve onu böyle sapasağlam görmek onu ona sarılmaya itmişti.

"Biliyorum..." dedi ağlayarak.

Bir süre daha sarıldıktan sonra geri çekildi. "Test bitmedi mi?" Diye sordu burnunu çekerek.

"Hayır, üzgünüm. Çoktan başlamış bir testi durduramayız. Irkın senin üzerinden yargılanmak zorunda. " dedi Bellamy'nin görünümüne sahip olan kişi.

Bellamy gibi davranmıyordu. Onun tanıdığı onu ölümden döndüren o adam gibi davranmıyordu.

Bellamy onun yanından geçip Cadogan'dan kalan kanlı gölün yanına çöktü.

"Bu adam silahsızdı. Sana karşı tehlike oluşturmuyordu." Dedi düz bir sesle.

Clarke o konuştukça acı çekiyordu. Ses tonu aşırı soğuktu. Kıyafetleri Clarke onu vururken de üzerinde olan kıyafetlerdi.

Clarke o zaman onun tanıdığı Bellamy ile uzaktan yakından alakası olmadığını düşünmüştü. Fakat içindeki ruh hala Bellamy'e aitti o zaman.

Şimdiki gibi değildi!

Clarke kendine çeki düzen verip Bellamy'e doğru ilerledi. "Kızımı öldürdü o."

Bellamy ayağa kalktı. "Madi öldü mü?"

Bu soru Clarke'ın kalbinde bir sızı oluşturdu. Madi'nin ölmesi Bellamy'nin boşuna ölmesi anlamına gelirdi.

"Hayır, ama onun yüzünden ölecek." Dedi Clarke keskin bir sesle.

Bellamy gözlerini kıstı. "Yani intikam ihtiyacın tüm insanlığın kaderinden daha mı önemli?"

Clarke da onun gibi gözlerini kıstı. "Intikam değil bu. Adalet."

"Clarke." Dedi Bellamy ona yaklaşırken. "Yıllarca kana karşı kan olayına karşı çıktın. Kaybettiğin kimse için intikam almadın. Annenin katili ile aynı yerde bulunabildin. Birlikte diyerek katliamlar yaptın. Adilsin bayağı..."

Clarke başını iki yana salladı. "Çektiğim acıyı anlamıyorsun Bell."

Dudaklarından yanlışlıkla dökülen Bell ismi ile yutkundu. Fakat bozuntuya vermedi.

Bellamy hayır anlamında başını salladı. "Yanılıyorsun. Test sırasında sana dair herşeyi seziyorum. Şuan acını hissediyorum."

"Gerçekten mi?" Dedi Clarke alaycı bir sesle. "Öyleyse Lexa'nın kollarımda ölüşünü de hisset."

Bellamy'e doğru yaklaştı. "Bir başkasını annemin suratını aldığını da hisset."

Tam karşısına geldi. "Evladımı kurtarmak için şuan bedeninde bulunduğun en yakın arkadaşımı öldürüşümü de hisset. Buna rağmen sonunda yine de ölüşünü hisset."