𝘉𝘌𝘓𝘓𝘈𝘙𝘒𝘌 || 𝙊𝙉𝙀-𝙎𝙃𝙊𝙏

☆66- Picture (AU)☆

Ehm... Yaşıyorum?
•••

Clarke haftalarca çizdiği tablosuna sonunda renkler eklemişti. Boş üç saatini boymakla harcadığı için kendisine kahve almak için kantine yürüdü. Kahvesini alıp geri döndüğüne resmini tamamen kaplayan siyah boyayı görmesiyle olduğu yerde kaldı. Bu bir hayal veya rüya olsun diye geçirdi içinden. Tabloya yaklaşmak istemiyordu. O kadar emek verdiği şeyin boşa çıktığını görmek istemiyordu. Kahvesini yana bırakıp kurtarmaya çalıştı fakat boş kürek çekmekten farksızdı durum. Olduğu yere çöktü ve göz yaşlarının akmasına izin verdi. Kimsenin onu böyle görmemesini diledi. Sınıfa biri girdiğini duyduğunda göz yaşlarını sildi ve ayağa kalktı. Belki yapanı bulup hayatını zindana çevirirse rahatlardı. Arkasını döndü ve giren kişiye baktı. Üniversitede önceden görmediğine emindi. Genç adam yanına yaklaştı merakla ve mahvolmuş tabloya baktı.

Aradan geçen sessiz dakikalar sonra "Bana bunu sinirden yaptım deme lütfen" dedi şaşkın bir ses tonuyla. Clarke sinirlendiğini hissedip cevap verdi "Alnımda salak mı yazıyor? Başından ayrıldım ve geri döndüğümde böyleydi." Bu sefer "Ders için mi çizmiştin?" diye sordu genç adam.

"Evet son sınıfım ve bunu bir hafta sonra teslim etmem gerekiyor." dedi Clarke gözleri tekrardan dolarken. "Bence üzülme bunu çizebildiysen tekrar çok daha güzelini çizebilirsin." Diye yanıtladı adam onu. Clarke alayla güldü ve daha fazla konuşmak istemediğinden siyah boyayı temizlemeye başladı daha çabuk kuruyabilmesi için. "Ben Bellamy yeni geldim buraya, ben de senin gibi son sınıfım." dedi Bellamy, kadınla sohbet etmek istediği açıktı. "Adını sorduğumu hatırlamıyorum." dedi Clarke elindeki peçeteleri atıp. Bellamy'nin yüzü düşse bile belli etmedi. Kadının sinirli olduğunu biliyordu ve üzerine gitmek istemiyordu. "Neden korkuyorsun?" diye sordu. Clarke derin bir nefes aldı ve Bellamy gibi masanın üstüne oturdu. "Belki saçma bulacaksın ama benim aklıma öyle kolay çizeceğim şeyler gelmiyor. Hani derler ya sanatla ilgilenen insanların hayal gücü geniş olur. Bende sanki tam tersi. Yanlış anlama, aklıma geliyor ama aklımda olduğu gibi hayata geçirmek istiyorum ve bunda her zaman başarılı olmuyorum. Bu resimde ise gerçekten başarılı olmuştum."

Bellamy kadına doğru bakıp derin bir nefes aldı. "İstersen sana yardım edebilirim. İki kişi daha hızlı yaparız."

Clarke şaşkınlıkla baktı. "Gerçekten yardım eder misin?" Bellamy gülümsedi ve başıyla onayladı. Clarke gözlerinin içi parlayarak ona baktı. "Teşekkür ederim."

•••

1 haftanın sonunda ortaya gerçekten güzel bir resim çıkmıştı. Resimi çizdikleri anlar Clarke ne zaman Bellamy'e dönse oğlanın onu izlediğini fark ediyordu. Bundan zevk aldığını inkar edemezdi. Bellamy hoş bir çocuktu.

Clarke ödevini gönül rahatlığıyla teslim etmişti ve içi hiçbir zaman olmadığı kadar rahattı. Bu resmi bitirmek onu kuş kadar özgürleştirmişti.

Çantasını alıp sınıftan çıktığından arkasından biri koşarak yanına geldi. "Dışarıda bir şeyler içmeye ne dersin?"

Clarke yanına gelen Bellamy'e gülümsedi. "Neden olmasın?"

•••

Biliyorum öldüğümü sanıyordunuz ama hey! Yaşıyorum!

Hikayeyi burada kestim çünkü Ramazan Ramazan hiç gerek yok başka şeylere chanjxnwjxk

Uzun bir süre buradan uzak kaldım ama artık buradayım.

Buralara dönmemin şerefine bir sürü vote ve yorum bekliyorum.

Öhöm!

Birileri demiş öldü,
Söyleyin onlara;
Kraliçe Celia geri döndü!

İyi günler herkese!