𝘉𝘌𝘓𝘓𝘈𝘙𝘒𝘌 || 𝙊𝙉𝙀-𝙎𝙃𝙊𝙏

★65- In Your Dream★

Zaman: 5. Sezon Sonrası

Echo 6 yıl uzayda kaldıktan sonra tekrar dünyaya inmenin onun için bir milat olacağını düşünmüştü. Dünya onun doğduğu, büyüdüğü yerdi.

Fakat kendini yine uzayda bulmuştu.

Kriyo uykudan uyandığında kendini hemen Bellamy'nin yanında bulmuştu. Bundan rahatsız olduğunu söyleyemezdi.

Monty ve Harper'ın durumunu öğrendiğinde fazla üzüldüğü söylenemezdi. 6 yıl boyunca beraber uzayda sıkışıp kaldığı insanlardı onlar. Yine de Bellamy'nin üzgün olduğunu biliyordu ve üzgün görünmeye çalışıyordu.

Yanında uzanan Bellamy'e baktı. Uykusunda çok huzurlu görünüyordu.

Tekrar tavana döndü.

100 yıldan fazla bir süre dinlendirildikten sonra uyumanın saçma olduğunu düşündü.

Bir yandan ise yanında yatan Bellamy'nin hala onu seven Bellamy olup olmadığını düşünüyordu.

Clarke hakkında ne hissettiğini biliyordu.

Halka'dayken onunla bir araya gelmeleri uzun sürmüştü. Clarke'ın ölümünden sonra Bellamy ona daha önce davrandığından bile soğuk davranmıştı ki daha ne kadar soğuk olabilirdi bilmiyordu.

Fakat zamanla bir nevi ortak yönler bulmuşlardı birbirlerinde.

Eğer Bellamy'e sorarsanız bu ortak yönler kesinlikle kendisinde nefret ettiği yönlerdi.

Yine de zamanla günün çoğunluğunu birlikte geçirmeye başlamışlardı.

Gece aynı yatakta yatıp sabah aynı yatakta kalkıyorlardı. Birbirleri için gerçekten önemli bir hal almışlardı.

Fakat Echo her zaman Bellamy'nin onunla olmasının tek sebebinin Clarke'ı unutmak olduğunu düşünmüştü.

Bunu sesli dile getirdiği tek kişi Raven'dı. Raven ise karşılık olarak ona Bellamy ve Clarke'ın asla sevgili olmadıklarını söylemişti. Hatta birbirlerinden asla hazetmediklerini, liderlik dışında bir bağlarının bile olmadığını da eklemişti.

Ama şimdi Echo Bellamy ve Clarke'a ne zaman baksa bakıştıklarını görüyordu. Artık ortak liderler olmadıkları halde...

"Yerde hiçbir şey değişmeyecek..."

Şimdi bakınca bu sözler Echo'ya gülünç geliyordu.

Belki Bellamy hala aynısının olduğunu söyleyebilirdi. Ama Echo çok şeyin değiştiğini biliyordu.

Bellamy'nin kız kardeşi; Octavia Echo'dan nefret ediyordu. Sözde en yakın arkadaşı Clarke da büyük ihtimal öyleydi.

Clarke aklına geldiğinde içini bir sinir kapladı. Olan onca şeye rağmen Bellamy'nin ona nasıl değer verdiğini anlamıyordu.

Bellamy insanları onun kadar çabuk silip atamıyordu. Ve bu sinir bozucuydu.

Böyle bir insana bu kadar değer vermek saçmaydı.

Gözlerini kapattı. Belki biraz uyusa fena olmazdı.

Tam uykuya dalacakken Bellamy'nin sesini duydu. Dalgınlıkla ne dediğini anlamadı.

Gözlerini açıp dirseklerinin üzerinde durdu. Ardından Bellamy'nin tekrar etmesini bekledi.

Beklediği gibi birkaç saniye sonra Bellamy tekrar sayıkladı. "Clarke..."

Echo bir anda sinirden patlayacakmış gibi hissetti.

Gerçekten uykusunda o kızın adını mı sayıklıyordu?

Sinirle Bellamy'i tokatlayarak uyandırdı.

Bellamy şokla gözlerini açtı ve şaşkınlıkla sordu. "Echo ne oluyor?"

"Onun adını uykunda söylüyorsun." Hırlamaya benzer kızgın bir sesle cevap verdi Echo.

"Ne?" Bellamy hala olayı anlamamıştı.

"Uykunda Clarke'ın adını sayıklıyorsun! O kız sana her zaman zarar verdiği halde! Bunu halkada yaptığında onun ölümünü atlatamadığını biliyordum. Ama şuan yaptığın... Ona aşıksın!" Ardından ayağa kalktı. Ve hızla odadan çıktı.

Bellamy ise şokla olduğu yerde kalakaldı. Clarke'a mı aşıktı?

Bilmiyordu. Kafası çok karışıktı.

Ofladı. Ardından düşünürken tavanı izleyerek uyuyakaldı...

•••

Aa içinde Clarke'ın bile olmadığı bölüm!

Garip oldu xjjdjxjsjd

Ah ilhamsızlık sen nelere kadirsin?

75. Bölüm, 66. Hikaye (gelecek bölüm) final yapmayı düşünüyorum.

Çünkü artık gerçekten yazamıyorum.

Bu bölümü yazmam bile 4 gün sürdü.

Her neyse,

Umarım bölümü beğenmişsinizdir.

Herkese iyi günler!