Noah ကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း နောက်ရက်မှာ Rayကို ဆေးရုံမှ ခေါ်ပြန်ခဲ့သည်။Ray က တစ်လမ်းလုံး စကား မပြောဘဲ Villa ကို ပြန်ရောက်တော့လည်း ငြိမ်နေ၏။
ရေချိုးခန်းထဲကနေ တော်တော်နဲ့ ထွက်မလာသဖြင့် Noah စိတ်ပူစွာ။
"Ray ...တော်သင့်ပြီ"
အပြင်ကနေ တံခါးခေါက်ကာ သတိပေးလိုက်တော့ Bathrobe လျော့ရဲရဲဖြင့် တံခါးလာဖွင့်သည်။
စိတ်နှင့်လူ သိပ်မကပ်သည့် ပုံစံကို မြင်
ရတာ အဆင်မပြေပါ။
ဂုတ် ထောက်နေပြီဖြစ်သည့် ဆံပင်တွေက ရေစက်စက် ရွှဲလို့။
တဘက်တစ်ထည် ဆွဲယူကာ ခေါင်းသုတ်ပေးတော့ မျက်နှာသေနှင့် ရေချိုးကန်ဘောင်ပေါ် ထိုင်နေပြန်သည်။
"ကျေးဇူးပဲ"
နှုတ်ခမ်းလှုပ်ရုံ ပြောပြီး အဝတ်လဲခန်းဆီ လျှောက်သွားသည့် ခြေလှမ်းတွေက လှဲကျသွားမှာ စိုးရိမ်ရသည့် အနေအထား။
Rayစိတ်သက်သာရာ ရအောင် ဘယ်လို လုပ်ပေးသင့်လဲ Noah တစ်ချိန်လုံး စဥ်းစားနေမိသည်။
Ray က အစားနည်းနည်းသာစားပြီး တစ်နေကုန် အခန်းထဲက မထွက်ဘဲ Computer ရှေ့ အကြာကြီးထိုင်နေတတ်သည်။တစ်ခါတစ်လေ ဝန်းရံတာတွင် ထိုင်ရင်း ရောက်တတ်ရာရာ ငေးနေတတ်ပြန်၏။မပြုံးမရယ်သလို စကားလည်း မပြော။Gang ကို စရောက်ကာစက ပုံစံမျိုး ပြန်မြင်ရသည်။အာရုံလွှဲဖို့ အပြင်ထွက်ရအောင်ဟုခေါ်လျှင် ခေါင်းသာ ရမ်းသည်။Noah ဆက်ပြီး ဒီတိုင်း ကြည့်မနေနိုင်တော့ပေ။
"ကမ်းခြေသွားရအောင် Ray...ငါတို့ကို လှိုင်းစီးတာ သင်ပေးလေ...ဘယ်လိုလဲ"
ရေခဲသေတ္တာထဲမှ Beer ဗူးကို လှမ်းယူနေသည့် Ray က သူတို့ကို လှည့်ကြည့်လာသည်။
"ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်တောင် မကျွမ်းကျင်ပါဘူး"
ဒါ သုံးရက်အတွင်း Ray သူတို့ကို စကားအရှည်ကြီး ပြောခြင်းပင်။
ဒီလောက် တုန့်ပြန်မှုဆို မဆိုး။
"Andrew က Board တွေတောင် ကားပေါ်တင်ထားပြီးပြီ"
Dean ကပါ တက်တက်ကြွကြွ ဝင်ပြောတော့ Ray တစ်ချက်တွေသွားပေမဲ့
