"သုံးရက်နေလို့မှ သတိပြန်လည်မလာရင်
စိုးရိမ်ရမဲ့ အခြေအနေပါ"
Doctor Aaron ပြောတာကို Eric သဘောပေါက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဒီလိုဒဏ်ရာမျိုးတွေ ရခဲ့ဖူးသဖြင့် Noah ခံစားရသော ဝေဒနာကို ကောင်းစွာ နားလည်၏။ Noah ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းမှာ ပါတ်တီးတွေ ဖွေးနေသည်။ အရင်ညက အပူလောင်ထားသည့် ဒဏ်ရာလေးပင် မပျောက်ကင်း
သေး။ Eric သည့်ထက်ပိုပြီး Noah ကို မနာကျင်စေချင်တော့ပေ။
"မင်း မှတ်မိတယ် မလား Aaron
ဒီကောင်လေးကို ငါခေါ်လာခဲ့တဲ့အချိန်လေ"
"ကျွန်တော် မြင်ဖူးသမျှထဲ အသန်မာဆုံး ကလေးပဲ"
Noah လဲလျောင်းလျက်ရှိသော ခုတင် နံဘေး၌ Eric ထိုင်ချလိုက်ကာ ဖြူဖျော့နေသည့် လက်တစ်ဖက်ကို ညင်သာစွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ Noah နှင့် ပါတ်သက်၍ ဒီအခိုက်အတန့်က သူ့အတွက် အနာကျင်ရဆုံး ဖြစ်၏။
"Noah က တခြားလူတွေအတွက်ပဲ ဦးစားပေးပြီး ကိုယ်ပိုင်စိတ်ချမ်းသာမှု နဲ့ ရယ်မောတတ်ခြင်းကိုတောင် မေ့နေပြီ"
"ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်လည်း ချစ်တတ်ဖို့ Eric က သင်ပေးလိုက်လေ"
အလိုက်တသိ အပြင်ထွက်သွားတဲ့ Aaron က အခန်းတံခါးကိုလည်း အသာအယာ ဆွဲပိတ်ပေးသွားခဲ့သည်။
သူ Noah လက်ဖမိုးထက် နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖိအပ်လိုက်တာ ခပ်ဖွဖွ။
သူ့ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး စုတ်ပြတ်သတ်သွားသလို ခံစားရတာ ဒါ ဒုတိယအကြိမ် ဖြစ် သည်။
သူ့အချစ်ဦး Sofia ရဲ့ အသက်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မြင်ရတုန်းက ပထမအကြိမ်။ သူ မြတ်နိုးခဲ့သော အပြုံးလှလှတွေအစား သွေးအိုင်ထဲက နာကျင်မှုအပြည့်နဲ့ မျက်နှာကို မြင်ယောင်လာတိုင်း Eric ချစ်ရတဲ့သူတွေကို အထိ အခိုက် မခံနိုင်တော့ပါ။
အချစ်ဦးကို မကာကွယ်နိုင်ခဲ့ပေမဲ့ ဘဝရဲ့နောက်ဆုံးအချစ်ကိုတော့ Eric နောင်တကင်းစွာပွေ့ဖက်ထားချင်သည်။
Noah...။
ကိုယ့်အနားမှာပဲ နေပါ...။
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
