စံအိမ်နောက်ဘက်ရှိ ဥယျာဥ်ထဲတွင် သော်ခယံနှင့်အတူ လမ်းလျှောက်နေသည့် Rayက Daffodil ပန်းတွေလို တောက်ပသည့် အပြုံးတွေ ဝေလျက်။
သော်ခယံက သူ့သားကို နွေးထွေးမှုတွေ ပေးနိုင်မည့် နေရောင်ခြည်ကဲ့သို့သော ယောက်ျားကောင်းတစ်ယောက်ဟု Eric မြင်သည်။
Ray ပျော်နေရင် သူလည်း စိတ်ချမ်းသာရသဖြင့် ဒဏ်ရာတွေများခဲ့သည့် အဲဒီကလေးကို Eric အခုလိုပဲ အမြဲ ပြုံးပျော်နေစေချင်၏။
"ဒေါက်ဒေါက်"
"ဝင်ခဲ့"
Noah သူ့ ရုံးခန်းထဲ ဝင်လာမှ Eric မှန်နံရံနားကနေ ခွာခဲ့ပြီး လက်ထဲက ဝိုင်ခွက်ကို ရုံးစားပွဲပေါ် ချလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် ခွင့်ယူချင်လို့"
Eric အနားကို ရောက်လာသည့် Noah အား လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ခါးကနေ ဆွဲယူကာ သူ့ရင်ခွင်နှင့်နီးကပ်စေလိုက်၏။
"ဘာအတွက်လဲ"
"Asher နေမကောင်းဘူးတဲ့"
Noah က Asher ကို ဟိုတစ်ခေါက်က ပြဿနာကြောင့် လုံခြုံသည့်နေရာကို ပို့ထားခဲ့တာဖြစ်သည်။
"အခြေအနေကရော"
"သေချာ ဂရုစိုက်ပေးရင် ပြန်ကောင်းလာမှာပါ...သူ့အနားမှာ ရင်းနှီးတဲ့မိသားစုဝင် တစ်ယောက်ယောက်ရှိဖို့လိုနေတယ်...ခက်တာက Asher က Alex ကို မတွေ့ချင်ဘူးတဲ့...အဲဒါကြောင့် ကျွန်တော်သွားမှ ဖြစ်မယ် Eric"
"အင်း...ကိုယ့် Jet နဲ့သွား...တခြား ဘာလိုအပ်သေးလဲ"
"ရပါတယ်...ကျွန်တော် အဲဒီမှာ ဘယ်လောက်ကြာမယ်တော့ မသိသေးဘူး"
"နေ့တိုင်း ကိုယ့်ကို ဖုန်းဆက်ဖို့ မမေ့နဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့...ဒါဆို ကျွန်တော် အခု သွားလို့ရပြီမလား"
"အင်း...ပြင်ဆင်ပြီးရင် B1 ရှေ့ကိုထွက်ခဲ့...ကိုယ် Airfield ကို လိုက်ပို့မယ်"
"ဟုတ်"
Noah သူ့ရုံးခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်သွားသည့်နောက် Eric လည်း ကားသော့ယူပြီး အိမ်အောက်ထပ်သို့ ဆင်းခဲ့လိုက်သည်။
B1 ရှေ့တွင် သူ ကားနဲ့သွားစောင့်နေတာ ၁၀မိနစ်ခန့်ကြာတော့ Noah က Luggage တစ်လုံးနှင့် Barrel အိတ်တစ်လုံးကို ဆွဲထွက်လာပြီး သူ့ကားပေါ် တင်လိုက်၏။
