Ray တစ်ယောက်တည်း စိတ်လေလွင့်နေခဲ့သော နေ့ရက်များ ဖြစ်သည်။
မဖြစ်မနေ တက်ရမည့် အတန်းတွေထဲ အာရုံနှစ်ထားသော်လည်း ညဖက်တွေ ကောင်းမွန်စွာ မအိပ်စက်နိုင်။
ဆေးအကူယူရခြင်းကို မုန်းနေပြီ ဖြစ်သလို
မမှတ်မိချင်တဲ့ အတိတ်ပုံရိပ်တွေထဲမှ လွှတ်မြှောက်ချင်ပြီ။
"Ray ငါတို့နဲ့ မ Join ချင်ဘူးလား"
Scout လုပ်နေသည့် အဖွဲ့ထဲမှမျက်မှန်းတန်းမိသူတစ်ယောက်က သူ့အား လှမ်းပြောသည်။Ray ရောက်ရာ နေရာတွင် ရပ်လိုက်ရင်း Board ကို ကြည့်လိုက်သည်။ကမ်းခြေတွင် Lifeguard အတွက် Volunteer ခေါ်ခြင်း။
စားပွဲရှည်ပေါ် တင်ထားသည့် ကိုယ်ရေးအချက်အလက်ဖြည့်ရမည့် form စာရွက် တစ်ရွက်ကို သွားယူလိုက်ပြီး Ray အတန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။
"Hey"
မိန်းကလေးတစ်ယောက် သူ့ရှေ့လာရပ်သဖြင့် ထိုင်နေရာမှ မျက်လုံးလှန်ကြည့်လိုက်၏။
အတန်းထဲကပဲမို့ မျက်နှာစိမ်း မဟုတ်ပေမဲ့ နာမည်တော့မသိ။
"Homecoming party အတွက် တွဲဖက်ရှိပြီလား"
"No"
Computer ကို အဖွင့်မပျက်ဘဲ Ray ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"တို့ ဆိုရင်ရော ဘယ်လိုလဲ"
"Sorry"
စာသင်ခန်းထဲ အာမေဋိတ်သံတချို့ တိုးတိုးသဲ့သဲ့ ထွက်လာပေမဲ့ ဂရုမစိုက်နိုင်။
မာနထိခိုက်သွားပုံရတဲ့မိန်းကလေးကတော့
ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။
•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°
အတန်းပြီးတော့ အိမ်သို့ အပြန်တွင် Ray ကားကို လမ်းကြောင်းပြောင်းလိုက်မိသည်။
တစ်နေရာ အရောက်၌ ရပ်လိုက်ပေမဲ့ ကားပေါ်က ဆင်းဖို့ တုန့်ဆိုင်းနေ၏။
တစ်ပါတ်ကြာပြီဖြစ်သော်လည်း ထိုဖြစ်ရပ်အား ခေါင်းထဲက မထုတ်နိုင်သေးပေ။
မျက်စိရှေ့ရှိ သုဿာန်ပြင်ကြီးကတော့ ဆိတ်ငြိမ်လျက်ရှိသည်။
ကားစတီယာရင်ကို တင်းကြပ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ရင်း သူ့သွေးကြောတွေထဲက တဆစ်ဆစ်နဲ့။
