"ကိုယ် မနက်အစော ခရီးသွားရမယ်"
"ဘယ်ကိုလဲ"
"စပိန်"
"ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲဟင်"
"အနည်းဆုံး ၇ရက် တစ်ပတ်ပဲ"
"ဟုတ်ကဲ့"
Noah အခု စံအိမ်တော်ရှိ Eric ရဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာဖြစ်သည်။ တစ်ပတ်မှာ တစ်ကြိမ်တော့ သူက Eric နှင့်အတူ လာအိပ်လေ့ရှိပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်ကြား ဖက်ရုံ နမ်းရုံထက်ပိုသည့် အထိအတွေ့မျိုးတော့မရှိပါ။
သို့ပေမယ့် တစ်အိပ်ရာတည်း အတူအိပ်ကြပြီး သာမာန်ပဲလို့ပြောရင် ယုံနိုင်မည့်သူတော့ ရှိအံ့မထင်။
Noah ကိုယ်တိုင်က Ericရဲ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်အိပ်စက်ရရုံဖြင့် ပျော်နေတတ်သူဖြစ်ပြီး Eric ကလည်း သူ့ကို နမ်းရင်တောင် ရမ္မက်ကင်းစွာဖြင့် နူးနူးညံ့ညံသာ နမ်းတတ်သည်။
Eric ကိုယ်၌က သူ့ကို လိုချင်တပ်မက်မှု မရှိတာလား၊ သူ အဆင်မပြေမှာစိုးလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းတာလားတော့ Noah မပြောတတ်ပါ။
မနက် ၆နာရီခန့်တွင် Noah အိပ်ရာနိုးလာတော့ သူ့နံဘေးတွင် Eric မရှိတော့ပေ။ Nightstand ပေါ်မှာ Eric ချန်ခဲ့သည့် Noteလေးကို သူ ယူဖတ်လိုက်သည်။
"ကိုယ် ၄နာရီလောက် သွားရလို့ မင်းကိုမနှိုးတော့တာ။ Chef Jaxon ကို မနက်စာ ပြင်ခိုင်းခဲ့တာမို့ စားပြီးမှပြန်နော်။"
Noah အိပ်ရာသိမ်းပြီး အောက်ထပ်ကိုဆင်းသွားတော့ Jaxon က Dining room ထဲတွင် သူ့အတွက် မနက်စာ ပြင်ပေးသည်။
ပုံမှန်ဆို Eric နဲ့ ဒါမှမဟုတ် Ray နဲ့အတူ စားနေကျမို့ အခု Noah တစ်ယောက်တည်း စားရတာ အနေခက်ပါ၏။
Eric က မှာခဲ့တာရော မနက်စာပြင်ပေးထားတဲ့Chef ကို အားနာတာရောကြောင့်သာ သူ စားလိုက်ရတာပင်။
"မနက်စာအတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် Jaxon"
"ရပါတယ် သခင်လေး"
Ray ကိုပဲ သခင်လေးလို့ခေါ်နေကျဖြစ်တဲ့ Jaxon က သူ့ကိုဆို Noah လို့ပဲ ခေါ်နေကျမို့ မှားခေါ်တာများလားလို့ တွေးမိပေမယ့် မေးတော့မမေးမိပါ။
