Karanlık Ay | IMMATURA 2

Bölüm 21 - Part 1 "Uğruna Savaşılacak Kahraman"

Medya; Zahir Ravenhood

Bölüm playlist; #Gasoline - Halsey

#Castle - Halsey

#Heroes - Tove Lo

BÖLÜM 21 - Part 1 "Uğruna Savaşılacak Kahraman"

     Gregor'un odasında gerçekleşen konuşmadan sonra Zahir hızlıca Jannali ve Donavan'ı bulmaişini üstlenmiş, biz de Gregor ile odada kalıp Karanlık Ay'ın gerçekleşeceğ igünü çözmeye çalışıyorduk. Ancak elimizde iki seçenekten fazlası yoktu. Ya Ağustos'un ilk günü gerçekleşecekti ya da on üçüncü günü. Kehanetlerde yakalayabildiğimiz ayrıntılar bizi ancak bu sonuçlara çıkarıyordu. Yine de hazır olmamız gerekiyordu. Iris'in gözünün bir savaş çıkaracak kadar dönebileceğini hiç düşünmemiştim. Aslında ihtimaller hep vardı ama ben inanmak istemedim. Beni yolundan çekebilmek için yaptığı planların hedefi yine bendim ama bir savaş çıkarmak? Kayıplar vermek kesinlikle kaçındığım bir yoldu. Ancak işler Iris için aynı ilerlemiyor olmalıydı.

  Sıkıntıyla nefesimi dışarı verdim ve masasının üzerinde duran kâğıt parçalarına baktım boş boş. Savaş tekrardan kapımızdaydı ve görünen o ki bu sefer yönetmesi gereken kişi bendim. Çünkü bubana karşı açılmış savaş olacaktı. Kimsenin benim için savaşmasını isteyemezdim. Ve biliyordum ki Iris bunun farkındaydı, elbette koz olarak kullanacaktı.

  "Sorun ne Immatura?" dedi birden bireGregor.

  Gregor'un bana şu an bir Immatura olarak bakmasını istemiyordum. Sadece Alara olmak istiyordum, bütün benliğim ile Alara Olsen olmak istiyordum sadece.

  "Lütfen şu tarz konuşma benimle Gregor. En azından şimdi değil..."

  "Pekâlâ... Söyle bakalım neyin var?"

  Bakışlarım ilk önce onun anlayışla yumuşayan yüzüne sonra tekrar kâğıtlara çevrildi. Bir süre hiçbir şey söylemeden sadece elimi kâğıtlar üzerinde dolaştırdım. "Kayıplar vereceğiz."

  "Her savaşta kayıplar ve kazançlar vardır. Sadece vereceğimiz kayıplara göre hareket edemeyiz." Gregor durdu ve beni endişelendiren şeyin sadece bu olmadığını fark etti. "Ama..."

  "Ama bu kişisel bir savaş. Iris ile aramda ki sorunu çözmek için diğerlerini tehlikeye atmak bencilce geliyor Gregor."

  "Haklısın, kimse senin için savaşmamalı Alara." Gregor elindeki kâğıtları bırakıp yanıma geldi. Kafamı kaldırıp ona baktığım zaman gözlerinde hiç görmediğim bir şey gördüm. "Ancak onlar yüzyıllardır onları koruyacak olan kahramanları için savaşacaklar. Immatura için, umutları için."

  Gregor'un gözlerinde uzun zamandır gördüğüm şeyi artık biliyordum. Ben onun gözünde sadece bir tür değildim, Immatura'ydım. Yıllardır beklediği umuttum. Ancak ben bile bundan emin değilken umudunu nasıl taşıyabilirdim?

  "Ya gerçek kahraman ben değilsem?"

  "Sen olmak zorundasın" dedi Gregor ellerini omzularıma koyup. "Iris artık toparlayamayacağı kadar karanlığa batmış durumda."

  Başımı iki yana salladım. Bu bir kriter olamazdı. Ben de onun kadar karanlığa battığımın farkındaydım, bunu göremeyecek kadar kör olamazlardı. "Karanlığa ne kadar batıp batmadığımız mı bizi gerçek kahraman ilan ediyor? Kahramanlar hata yapamaz mı?"

  "Elbette yapabilirler fakat ileride ne demek istediğimi anlayacaksın Immatura." Gregor beni kendine çekip sıkıca sarılırken son söylediğine ya da sarılışına karşı çıkmadım. Etrafımda bütün bunlar olup biterken belki de kendimi güçlü kalmaya çok zorlamıştım. İçimde fırtınalar kopmasına rağmen bunu belli etmemiştim. Belki de durup bir nefes almam gerekiyordu. Ama kayıp olarak gördüğüm, benim sorumluluklarımı reddettiğim sekiz ay geçmişti bile. Ben ortalıkta yokken Iris'in planlarını rahatça harekete geçirdiği, rahatça dolaştığı koskoca sekiz. Bu süreçte dünyayı kontrolü altına bile almış olabilirdi ama yapmamıştı.