Karanlık Ay | IMMATURA 2

Bölüm 17 - Part 2 "Astral Seyahat"

Medya; Zahir Ravenhood

Bölüm playlist; Alan Walker - Alone
Sasha Solan - Normal
Mustafa Avşaroğlu - Falling Skies

Bölüm 17 - Part 2 "Astral Seyahat"

ARYA

Alara ile Zahir, yapılan toplantıdan sonra apar topar hazırlanıp asiler evine gideli birkaç saat olmuştu bile. Misafirlerimizin hepsi odalarına geçmiş veya sarayın içerisinde gezintiye çıkmıştı. İkizim, Asil ise kendini çalışma odasına kapatmış küçük bir iş bile olsa onunla ayrıntılı olarak ilgileniyordu. Kendini Defne'den uzak tutmaya çalıştığının farkındaydım. İkizimi, kendimden iyi tanıyordum ve Asil'in hissettiklerini hissedebiliyor olmam da bir başka avantajdı. Yaşadıkları bu süreç ikisi için de zorlu geçecek gibi görünüyordu.

Sadece tek umudum kendilerini daha fazla zora sokmamalarıydı. Çünkü yine ve yine başımızda bundan daha önemli konular vardı. Iris, Alara'yı zorunlu bir seçim yapmaya itmek üzereydi. Bundan yüzde yüz emindim çünkü Alara'da emindi.

Toplantı sırasındayken Immatura'nın gözleri bir anlığına baktığını göremiyor gibi olduğu zaman anlamıştım. Gelecekten gelen Immatura Alara, onunla iletişime geçmiş olmalıydı. Yeni birkaç bilgiye sahip olduğunu düşünüyordum. Çünkü gelecek yaşamdan olan Alara beni ziyaret ettiği zamanlar da elimde hep yeni bir bilgi olurdu. Şimdi ise bu zamana ait Alara'nın öğrendiklerine ek olarak bilmesi gereken başka bir şey daha vardı. Bense söylemekle söylememek arasında gidip geliyordum. Açıkçası bunu nasıl çözeceğimi düşünmekten başıma ağrılar giriyordu. Sanırım dışarıdan bir görüşe ihtiyacım vardı.

İçinde dört döndüğüm odamdan hızlı adımlarla çıktım. Koridorda beni görüp selam verenlere aldırmadan Asil'in odasına ilerledim. Kapıyı çalma gereği bile göstermeden içeri girdiğim zaman anlık bir hata yaptığımı fark etmek için geç kalmıştım. Defne ve Asil karşı karşıya durmuş, birbirlerine bakıyorlardı. Bense bu anı bozduğum için, Defne başını bana çevirmişti. Gelenin ben olduğumu fark ettiği gibi tamamen bana dönüp hafifçe reverans yaptı.

"Kraliçe Arya Agron."

Asil için durum farklıydı; hala Defne'ye bakmaya devam ediyordu. Bakışlarım ikisi arasında gidip gelirken Asil'e odaklandım. "Sanırım yanlış bir zaman da geldim."

Benim sözlerim üzerine Asil burun delikleri gözle görülür bir şekilde büyüyerek nefes almış ve gözlerini kapatmıştı. Birkaç saniyeden sonra bana dönmüş ve koyu ela gözlerini benim gözlerime dikmişti. "Hayır, tam vaktinde geldin. Medul Defne Tuyan, şimdi çıkıyordu."

Defne, gözucuyla Asil'e son kez bakıp tekrar eğilerek yanımdan geçip gitmişti. Bir şeyler olmuştu ve Asil şu an gerçekten sinirli görünüyordu. Her ikisinden yayılan hislerin kokusu odayı çoktan doldurmuş durumdaydı. Kırgınlık, kızgınlık ve pişmanlık.

"Söyle bakalım, neler oluyor." Odanın içine bir adım daha atıp arkamda kalan kapıyı kapattım ve ikizimin yanına ilerledim.

Asil, derin bir iç çekip hemen arkasında bulunan çalışma masasına yaslandı. Artık daha fazla ayakta kalabilecek gücü kendinde bulamıyormuş gibi görünüyordu. İşin bu derece ciddiği olduğunu şimdi fark ediyordum. Asil kendimi bildim bileli duygusal bir çocuk olmuştu. Belki de bu sayede babamdan kaçma cesaretini gösterebilen de o olmuştu. Şimdi ise durum beni açıkça endişelendirmişti.

Birkaç adımda önüne geçip yüzünü ellerim arasına aldım. Eğdiği kafasını yavaşça kaldırdım ve ela gözlerinin içine baktım. "Asil bana doğruyu söyle, ne oluyor?"