Karanlık Ay | IMMATURA 2

Bölüm 2 - Part 1 "Merak"

Medya; Alara'nın sırtında ki simgenin tepetaklak hali.

Bölüm şarkısı: #LP - Other People

BÖLÜM 2 - Part 1 "Merak"

     Büyük aynadan sırtıma doğru bakarken elim, Mavi Ay'dan beri benimle birlikte olan ve benim aslında kim olduğumun en büyük kanıtı olan; izlerin üzerinde dolandı. Sırtımın yukarı kısmında yarım bir çemberi andırarak duran, Ay'ın evreleri. Bütün sorumlulukların omuzlarıma yüklendiğinin ve artık bundan kaçışımın olmadığının kanıtı. Daha da önemlisi, kayıplarımın ve kararlarımın gerçek yüzü. Yaratıcı. Bizler daha var olmadan, kaderimizi yazmış ve bizim var oluşumuzu belirlemişti. Iris ve benim için olacak bir gelecek ve mecburi bir kader yazmıştı. Bizler ise sadece kimin ne olacağını ve kimin daha güçlü olacağını öğrenecektik. Bizim için çoktan var olan kaderi canlandıracaktık. Sırf bu yüzden Iris'e karşı olan anlayışım artıyordu. İstemesem bile onun bu davranışlarının arkasındaki yıkıcılığı anlayabiliyordum. O bu dünyada benim aksime mutlu değildi, bir yetimhanede büyümüştü. Fakat öteki dünyada her şey normaldi, ona güvenenler vardı. Ne değiştirdi bunu? Eksik olan bir şeyler vardı, çözmem gereken şeyler.

     Mavi Ay'ın yaklaştığı günlerde Iris ile birbirimize karşı olan çekimimiz gözle görülür, hatta elle tutulur derecedeydi. Bunu asla reddedemezdim. Bizler şuan için var olan türlerin en üstünleriydik ve sadece iki kişiydik. Biz bu durumu yaşayan ve omuzlarına bütün evrenin yükü bindirilmiş tek kişilerdik. Yine de içimde durduramadığım acı, ona olan nefretimi körüklemeye devam ediyordu. Ne olursa olsun, bu isteyerek ailemi ve Zahir'i öldürdüğü gerçeğini değiştirmiyordu. Ve beni zorla bir seçime sürüklemesini açıklamıyordu. Onu yüzünden birinin ölümüne karar vermek zorunda kalmıştım. Her şeyden önce sarışın çocuğun neden hala orada olduğunu bilmiyordum. Kim benim telefonumdan ona mesaj atmış olabilirdi, hiç bilmiyordum. Sarışın çocuğun kime, ne zararı vardı? Aklıma gelebilecek seçenekler beni korkutuyordu. En az korkutanı ise Iris'in olmasıydı ama en korkutanı ise Chloe olmasıydı. Böyle bir şeyi en kolay o yapabilirdi fakat neden yapacağı düşüncesi beni korkutuyordu.

     Mavi Ay gecesi gözlerinin içine baktığım zaman ki Chloe ve burada olan Chloe'nun davranışları, bakışları arasında fark vardı. Bütün bu rüyalardan önceki Chloe'nun da farkları vardı elbet fakat şimdi düşündükçe birkaç şey yerlerine oturuyordu. Ben uyku halindeyken ruhum gelecek dünyaya geçiş yapmadan önce Chloe ve diğerleri için beni korumak kolaydı. İstedikleri gibi yönlendirebiliyordı, fakat ruhumun geçişleri başladığından beri onlara olan güvenim sarsılmıştı. Artık her dediklerine inanmıyor, karşı geliyordum. Bu yüzden tavırları da değişmişti. Bu normal olan bir şeydi fakat hala yerine oturmayan şeyler vardı. Beni gelecekte ziyaret etmesi gibi ve gelecekteki Chloe'nun ilk zamanlarda bunlardan haberdar olmaması. Hatta bana dediği, "sen benim tek ailemsin" sözü bile kafamı kurcalayanlar arasındaydı. Bunun bir numara olduğuna inanmak istemiyordum ama olayların kopuklukları vardı.

     Peki ya Gregor eğer gelecekten ise nasıl beni otoparkta uyarmıştı? O halde hangi zamandaki Chloe, Gregor ve diğer gidip gelenler buradaydı? Üç bin üç yüz on beş yılından gelenler olmadıkları kesin olabilecek kadar belirgindi. Geçmiş hayatımı bilmeleri için ve buraya gelebilmeleri için ya bir Immatura'nın onlara yardım etmesi gerekirdi ya da zaman makinasını bulmaları gerekiyordu. Ama bildiğim kadarıyla 3315 yılında bir zaman makinası yapılmamıştı. Kaldı ki türlerin zaman makinası yapmak gibi bir düşünceleri olacaklarını sanmıyordum. Aşırı teknolojik aletin onların yeteneklerini körelteceğini ve sonlarının insanlar gibi olacağına inanıyorlardı. Belirli bir seviyede haklı olabilirlerdi. Fakat insanların sonu teknolojiden değil, doyumsuzluk ve bencillikten son bulmuştu. Tıpkı şuan Howcomlar ve Kral Agron'un yaptığı gibi. Fakat Kral Agron artık bir ölüydü, başlarına geçebilecek onun gibi güçlü biri yoktu. Belki sağ kolu olan melez, Arya'ya karşı bir isyana teşvik edebilirdi Howcomlar'ı ama Arya kontrolü ele alabilirdi. Eğer sorun ilerlerse ben bile yardım edebilirdim. Arya şuan için bana gelecekte yalan söylememiş tek kişiydi neredeyse. Etrafımdaki herkesten daha çok ona güvenebilirdim. Çünkü o bana hayatı pahasına güvenmişti. Bu asla unutmayacağım şeyler arasındaydı. Fakat bu sefer körü körüne de güvenmeyecektim. Yeteri kadar darbe almıştım, birini daha kaldıramazdım.