Karanlık Ay | IMMATURA 2

Bölüm 6 - Part 3 "Gafil Avlanmak"

BÖLÜM 6 - Part 3 "Gafil Avlanmak"

    Bana doğru gelen hamleyi zorlukla savuşturmuştum. Asil benim zorlandığımı fark ettiği an yüzünde oluşan alayla karışık şaşkınlıkla bana baktı. "Birkaç ay içerisinde nasıl bu kadar hantallaşabildiğini sormak dahi istemiyorum."

"Ama sormak için can atıyorsun."

Adımlarımı sağlamlaştırdıktan sonra hızlı bir yumruk savurdum ama hızıma rağmen kurtulmayı başarmıştı. Her zaman çok iyi dövüşmesinden nefret ediyordum. Ve karşısında ben varsam, kedinin fareyle oynadığı gibi oynamaktan hep zevk alırdı. Bu da nefret ettiğim bir diğer şeydi.

"Bunun bilimsel bir açıklaması var mı Bayan Immatura, yoksa sekiz ay boyunca depresif takıldığın için yemek yeyip spor yapmamana mı bağlamalıyım?"

Sinirle solumak istedim ama hayır, onun savaşma taktiği buydu. Buna izin vermeyecektim. Güldüm. "Elbette süper bir bilimsel açıklaması var!"

"Hadi canım! Neymiş bakalım bu süper, müper bilimsel açıklama Bayan Immatura?"

Durdum ve açıklama yapmak üzere bilmiş surat ifademi takındım. "Doğum günüme, yani bildiğin üzere Mavi Ay'a kadar iki beden ve tek ruha sahiptim. Özellikle dövüş çalıştığım bedenim buraya aitti ve hantal olan ise geçmiş dünyaya. Bu yüzden-" dememe kalmadan Asil'in hamlesini fark ettim. "Hey!"

Havada hızla gelen yumruğunu omzumun üzerinden kuş tüyü itercesine savurmuştum. Hamlesini savurmamı beklemeyen Asil gafil avlanmıştı bile. Bense dizinin arkasından ayağımı dolayıp çekerek yere sırt üstü yapışmasını sağladım. Hiçbir şey olmamış gibi kaldığım yerden devam ettim. "İki beden birleştiği için her şey, ilk baştaki haline döndü."

"Hah!"

Asil yerde hala yatmaya devam ederken ellerimi dizlerime yasladım ve ona baktım. "Bir daha ki sefere, anlattığım şeyi bitirmeden saldırıya geçme."

"Hiç hantallaşmadın, değil mi?"

İsyan eden sesine ve bıkmış hareketlerine karşı içten bir şekilde gülmeme engel olamadım. Asil'i yerden kaldırmak için elimi uzatırken başımı iki yana salladım. "Hem de hiç."

"Senden nefret ediyorum!"

Kocaman bir kahkaha attım. "Teşekkür ederim, bende seni seviyorum."

Asil beni kolunun altına alıp sıkıca sarıldı. Bu çok ani olmuştu. Ben daha amacını çözemeden kulağıma doğru fısıldadı. "Arya ile bir işler çevirdiğinizi biliyorum. Ama siz gerekli görünceye kadar bunun üzerine düşmeyeceğim."

Aldığım nefes boğazımda takılı kalırken kollarım onun sarılışına karşılık veremeden havada kalmışlardı. Immatura olduğumdan dolayı duygularımı hissedemiyordu ve ben bunun için şükrettim. Çünkü eğer hissedebiliyor olsaydı, kesinlikle bir şeylerin kötü gittiğini anlayabilirdi.

Yutkundum. Asil beni kendinden uzaklaştırdığı zaman sesimi bulmakta zorlanarak konuştum. "Neden bu konuyu kapatmıyoruz? Defne nasıl, geldiğimden beri onu hiç görmedim."

"Sadece bir şey sormak istiyorum" dedi Asil oldukça ciddi bir şekilde. Sorumu görmezden gelmişti. "Bizim senden bir şey sakladığımızı duyduğunda nasıl hissetmiştin?"

Beni gafil avlamıştı. Hala duygularım tarafından kolaylıkla esir alınabiliyordum. Asil bilsin ve ya bilmesin bunu kullanmıştı. Esir alınmıştım. Kelimeler boğazımda düğümlenirken tepki verememiştim. Söylediği, beynimde şimşekler çaktırırken sessiz kalmayı seçtim. Karşı karşıya olduğumuz iki durum birebir aynı değildi. Ortada onun hayatı adına akıl sağlığını kaybetme riski yoktu. Fakat onun şuan ne hissettiğini benden başkası da anlayamazdı.