Karanlık Ay | IMMATURA 2

Bölüm 5 - Part 2 "Özlem"

Bölüm şarkıları; 

#BTS - Crystal Snow (Bunu Zahir ile olan kısımda okumanızı tavsiye ederim ve Türkçe anlamına da bakmanızı da. Youtube linkini koyacağım ama telif hakkından dolayı sesi yankılı olarak koymuşlar ama spotify da üye olanlar orjinal halini rahatlıkla dinleyebilirler.)

#Ivan Torrent - Axis of Love

#Hans Zimmer - Time

#Julia Michaels ft. Clean Bandit - I Miss You

BÖLÜM 5 - Part 2 "Özlem"

ALARA

      "Asil söylemek istediğin şey ne?"

     "Herkesin sana yalan söylemesinin asıl suçlusu bendim." Olduğum yerde kalakaldım, duyduklarım gerçek miydi? "Bunun için diğerlerini suçlama. Hepsi benim hatamdı, düşünmeden hareket ettim ve olay örgüsünü değiştirdim."

    "Nasıl?"

    "Saraya gelip Arya ile görüştüğüm zaman, sen ve diğerleri benim ardımdan gelmiştiniz. O gün gerçek adını öğrenmen için yapılan büyü güçlerini açığa çıkardı. Üzgünüm her şey benim yüzümden mahvoldu."

    Konuşması biter bitmez, beynim olan biteni algılamıştı bile. Şimdi ise kabullenme aşamasındaydım ve ne demem gerektiğini bilmiyordum.

    "Böyle bir şey olacağını bilmiyordum, gerçekten üzgünüm. Diğerlerine bu kadar yüklenme, eğer birinden nefret edeceksen bu kişi ben olmalıyım. Ne Zahir, ne de Chloe bunu hak etmiyor ama ben ediyorum. Üzgünüm demek yeterli değil biliyorum ama onlardan nefret etme."

    Bir şeye anlam veremeyerek ona baktım. "Neden onları koruyorsun? Yani Zahir ve sen..."

    "Evet, birbirimizden hoşlandığımız söylenemez. Fakat karşımdaki kim olursa olsun, haksızlığa gelemem. Bunu onlara yapamam."

    İçinde bulunduğu pişmanlık ve aynı zamanda adalet duygusunu gereğiyle hissedebiliyordum. O bunu bilmiyordu fakat hislerinde ve sözlerinde samimi olduğunu ben biliyordum. Bu samimiyetin bana yetip yetmeyeceğini bilmiyordum. Yinede düşünmek için zamana ihtiyacım vardı. "Bana zaman vermen gerek, kolay şeyler atlatmış olmadığımı biliyorsun."

    "Biliyorum" dedi anladığını belli eder şekilde başını sallayarak. "O halde sana istediğin zamanı vereceğim. İyi geceler, Alara."

    O arkasını dönüp odasına doğru ilerlerken bense zaten kapısında durduğum, bana kalmam için verilen odanın içine attım kendimi. İçimde garip bir his vardı, bugün olanlar sanki bir işaret gibiydi. Markus'ın yüzüne baktığımda aklıma Zahir'in gelmesi ve şimdi Asil'in bana geçmişim hakkında hala daha bilmediğim bir gerçeği söylemesi... Hepsi bir işaret gibiydi. Kaldı ki Asil farkında olmadan yapmıştı bunu, onu yargılayamazdım. Bense kendim tercih yapmıştım, esas burada vicdan yapması gereken kişi ben olmalıydım seçimlerimden sonra. Kafam karışmıştı ama en çok hissettiğim duygular iç içe girmişti ve sanırım buna daha fazla dayanamayacaktım. Kalbimde sıkışıp kalan özlem duygusu patlak vermişti.

    Derin bir nefes aldım.

    Etrafımda ki akışkan veya durağan olan taneciklerin varlığına kısa bir süre içerisinde odaklandığım zaman kalp atışlarımı kulaklarımda duyabiliyordum. Birden etraf kısa bir sessizliğe bürünmüş gibiydi, öyle ki kalbim bile saniyeler içerisinde ağırlaşmış hatta durma noktasına gelmişti. Onunla birlikte bütün evrenin hareketleri de yavaşlamıştı. Odasından içeri girmek üzere olan Asil'i, kütüphanede elinde içkisinden yudum büyük bir alırken oturan Markus'ı, çalışma masasından kalkmak üzere olan Arya ve benden kilometrelerce uzakta - asiler evinde - bulunan Zahir'in almak üzere olduğu nefese kadar; her şeyi şuan beynimin içinde hissedebiliyordum. Şuan bütün evren zihnimin içindeydi. Sadece tek hissedemediğim Iris'in nerede olduğuydu. Aynı onunda beni hissedemediği gibi.