Karanlık Ay | IMMATURA 2

Bölüm 5 - Part 1 "Asıl Suçlu"

Bölüm şarkısı; "After All" Epic Music Album by Mustafa Avşaroğlu

Bölüm başlamadan önce söylemek istediğim bir şey var; bütün bu yoğunluğumun arasında bana saygı gösterip sabırla bekleyen birkaç kişi var, onlar kendilerini biliyorlar. Onlara çok teşekkür ederim...

BÖLÜM 5 - Part 1 "Asıl Suçlu"

ALARA

    Odamın içerisinde bir o yana, bir bu yana giderken ne yapmam gerektiğini düşünüyordum.Buraya gelmem gerekiyordu evet, fakat hiçbir şey yapmadan sadece oturamazdım. Ben saraya geleli daha saatler olmuş olsa bile uzun zamandır buradaymışım gibi hissediyordum. Artı olarak az önce şahit olduğum şey ise kafamda dönüp duran soruların daha da karışmasına neden olmuştu. Acaba tam anlamı ile ne zaman sorulardan kurtulacaktım? Ya da hiç kurtulabilecek miydim? Ve Markus'ın hala nasıl veliaht olduğunu da bilmiyordum. Bu konuyu Arya ile konuşacaktık fakat kendisi hala gelmemişti. O Markus'ın kendisine karşı tavırlarına rağmen, nasıl olur da onu hala sarayda tutabilirdi. Veliaht olsa bile, bir kraliçeye karşı gelemezdi. Hele ki Arya gibi bir kraliçe söz konusu ise, bu katiyen olmamalıydı. Az çok Arya'nın nasıl bir kişiliği olduğunu ve yönetim şekline sahip olduğunu biliyordum. Bu yüzden kafam sorularla doluydu sanırım. Ve galiba bu gece Arya gelmeyecek gibi görünüyordu.

    Derin bir nefes aldım.

    Ay gökyüzünde yavaş yavaş yükselirken aldığı şekle dikkat kesildim: Hilal şeklinde; karanlığın ardına saklamıştı, ayın bir kısmını. Bu demek oluyordu ki; bu gece Medul yeteneklerim daha fazla olacaktı. Pekala, biraz pratik yapmaktan zarar gelmezdi öyleyse. Elimi kendime yaklaştırdım, sadece saniyeler içerisinde odaklanmıştım ve kolumdaki damarların hafif bir mavi renklerle aydınlanması ile eşdeğer zamanda içinden geçen enerjinin varlığını daha rahat hissedebiliyordum.

    Damarlarımdan parmak uçlarıma kadar dolanarak ulaşan enerji, her bir parmağımın ucunu kaplayan küçük mavi-beyaz dumanlar gibi duruyordu. Ve aynı zamanda bende oluşturduğu his oldukça güzeldi.O enerjinin var olmasından hoşnuttum, sanki bu enerji kalbimden damarlarıma ulaşıyor gibiydi. Kalbim attıkça daha çok enerji yol alıyordu. Ama kalbimde aniden var olmuyordu. Ay'a olan görünmez bağımdan güç alıyordum, bunu hissedebiliyordum. Sadece merak ediyordum; bu duman ne demekti? Neden sadece parmaklarımın içinde kalmıyordu, nasıl onların etrafını sarıp böyle bir madde haline gelebiliyorlardı? Bunu çözmek istiyordum.

    Dikkatimi çeken bir konuydu bu da. Her geçen gün kendimi daha çok keşfetmem gerekiyordu. Ayrıca sadece kendimi değil, bütün bu sarayı ve duvarlarının ardında saklananları da keşfetmeliydim. Öğrenecek tonlarca şey vardı. Aniden duyduğum adım seslerine dikkat kesildim. Gittikçe kapıma yaklaşmasını göz ardı etmeyerek parmaklarımı avuç içlerime bastırdım ve enerjinin geri çekilmesini diledim. Bu sessiz dilek bedenim tarafından gerçekleştirirlerken damarlarım ve kolum tekrardan normal haline dönmüştü.Artık Ay ışığı altında parlama olayını bile kontrol edebiliyordum. Bu yeteneğim, Mavi Ay gecesinden sonra gelişmişti. Ve bundan oldukça memnundum.Kendimi eskisi gibi başka bir tür olduğumu anlamaları için işaretlenmiş hissetmiyordum. İlgi çekmeyi sevmeyen yanım bundan oldukça memnundu.

    Kaldı ki ayak sesleri durunca bakışlarımı tekrar pencereden karanlık gökyüzüne çevirdim. Ve sadece on bir saniye, toplam iki göz kırpma zamanı, sonrasında kapı tıklandı. Ne sert ne de hafif tıklanmıştı fakat oldukça güvensiz bir tıklamaydı. Bu Asil'in değildi, o daha nazik tıklamıştı bugün. Arya ise oldukça kendinden emin tıklardı büyük ihtimal. Peki bu kimdi?