Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN "
Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY"
Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı.
...
Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğim...
6000 + Yorum (Bol satır arası yorum. Emoji, tek tek harfle sınırı aşmayın, kızarım 🤨 Çünkü ben sizin yazdığınız yorumları, heyecanlarınızı ve keyiflerinizi okumaktan daha çok keyif alıyorum. Şimdiden teşekkür ederim. 💜)
380+ vote diyeceğim ve yine aşılmayacak. Belli de olmaz umarım bu sefer sınır geçilir . Please♡
Severek ve keyifle bölümü okumanız dileğiyle (: Yıldızları parlatmayı, bölüm arası bol bol yorumla da gariban beni mutlu etmiş olursunuz (:
(Unutmadan yeni kitabım Mahşere KALDI okumadıysanız, okuyun, arkadaşınıza/dostunuza/kardeşinizede okutturmayı da unutmayın😉Kendi reklamımızı kendimiz yapalım 😂
16. MART. 2021
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaman ya hayatından ya da ömürden götürüyordu. Bazen iyilik yaptığını düşünürken bazen de en büyük kötülüğü hiç bir şey olmamış gibi akıp gitmesiyle yapıyordu.
Şu sıra tek düşüncem Barlas'ı tanımadan önceki hayatımdı. Gerçek babamın Demir olduğu, Bilal'e olan hayranlığım, Asuman ablanım komşum, Zehra'yla sıcacık sohbetlerin eşliğinde pencere kenarındaki döşeye oturup içtiğimiz karanfilli çayın verdiği yalın tatlı günlerde kalmak istiyordum. O güne geri dönsek nasıl olurdu diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Bazen bildiğimiz yalan doğru kadar acı vermiyordu. Belki de biz kendimizi kandırıyorduk.
Belki her şeyi doğru bildiğimiz yoldan devam etseydik bu denli çıkılmaz bir döngüde almazdı. O zaman tek hüznüm babamın öldüğünü bilmek, Suzan'ı annen olarak bilmenin kederi olurdu. Her şey aylar öncesinde kalsaydı belki şimdi daha mutlu olacaktım.
Kimi kandırıyorum.
Hiç bir yalanın getirdiği mutluluk uzun sürmezdi. Bugün yüzüne çıkan doğrular arasında kendimi bir boşlukta hissederken yanımda benimle birlikte olan insanların samimiyeti ile daha güçleniyordum. Aslında o günden bu güne değişen sadece hayatım da olmamıştı. Bende değişmiştim, değişiyorduk. Kimi zaman iyi yönde kimi zaman tersi yönünde değişmek zorunda bırakılıyorduk.
O gece hayatımda asla yapmam dediğimi yapmıştım. Duygusundan emin olmadığım, sözleri ile kimi zaman hüzünlenirken kimi zaman mutlu eden adamın kollarına sığınmıştım. Yanlış mı doğru mu emin değildim. Bu kimi ilgilendirirdi ki? Benim yanlışım, benim doğrum. Hata yağacağım, yapacağız belki de sonuçları üzüp, kıracak ama benim yanlışım olacaktı. Öğrenmek için yaşamıyor muyuz? Yanlış yaparak doğruyu elbette bulacaktım. Bugün en büyük yenilgim cesaretim olmuştu ve bundan zerre pişman değildim.
Bana "Kalbin, bu zulüm için fazla hassas" demişti. Doğru söylemişti. Kalbim bu zulüm için fazla hassastı ama güçleniyordum da. Bugün belki ağlardım ama yarın için cesaretim güçlenecekti. Kendime güvendeyim. Şartlara rağmen dik durmamayı öğrenecektim. Yarının bize neler getireceğini kimse bilemezdi.
