Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN "
Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY"
Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı.
...
Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğim...
2bin + Yorum (Yüzümüz yorumlarda gülsün be, dedim🤡)
Severek ve keyifle okumanız dileğiyle (: Yıldızları parlatmayı, bölüm arası bol bol yorum yapmayı unutmayın. Şimdiden teşekkür ederim ♡ Kendinize güzel bakın🌸
Not; Bölüm içinde bazı hatalar olabilir, kusura bakmayın daha fazla bekletmemek için paylaşmak istedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
27.12.2023
İçimde koca bir boşluk. Kızgın mıydım, öfkeli miydim bilmiyordum. Ona karşı soğumayan kırgınlıklarım vardı. O öldü Hümeyra beynimin içine sızan ses canımı acıtıyordu. O ölmüştü. İnanmıyordum belki de inanmak mı istemiyordum.
Hiçbir tepki veremedim. Sessizce ardımı döndüğümde Durunun şaşkınlığı yüzünden okunuyordu. Umursamadım. Umursamamak istemiştim yine de kalbimi bıçak gibi kesen bir şeyler vardı. Canım niye acıyordu. "Uykum geldi..." Diye ardımı dönmeden söylediklerim sessizlikte yankı bulmuştu. Uykum geldi diye niçin burnum sızlıyordu. Cidden uykum geldiği için miydi sızlayışın sebebi?
Barlas "Hümeyra..." diye seslendi. Kapıya yönelmeden önce durdurmuştu seslenişi. "Küçük kız..." dedi. Gözlerimi hırsla yumdum. "Karakoldaymış" Merdivenin kenarındaki tahta başlığı sertçe tuttum. Ne bir adım ileri ne geri gidebildim. Küçük kızın varlığı ayak bağımı kesmişti. Öylece durdum. Ne yapacağımı bilmiyordum. Çaresizliğin ardında sıkışmıştım.
Küçük kızın varlığını dahi unutmuştum. Kalabalıktan korkardı. Tanımadığı insanların yanında sessizleşirdi. Suzan'ın aksine kızı çok ürkekti. 4 yaşındaydı. Annesiz kalmak için çok küçüktü. Tek başına yaşayabilir miydi? Yetimhanelerde iyi baktıklarını söylemişti Barlas ama orda ki çocuklar. Ya canını yakarlarsa? Duruyu intiharın eşiğine getirende çocuklar olmuştu. Baş edebilir miydi?
Sessizliğimde merakı üzerime dönük bakışların ağırlığıyla merdivenleri tırmanırken sanki bir boşluğun içerisindeydim. Varla yok arasında bir boşluğun içinde sıkışmıştım. Odaya girdiğimde yatağın üzerine oturdum. Öyle birkaç saniye bomboş baktım. Neye baktığımı dahi bilmeden boşluğun içinde kaldım. Yatağın içine girip uyumak istedim. Ürpertiyle tüylerim ayaklanmıştı. Hava sıcaktı. Haziran ayını ortalarken üşüyordum. Ruhum üşüyordu. İçim üşüyordu.
Kapı açıldığında içeri Barlas girdi. Sessizce geçti kapıdan. Yanımdaki boşluğa oturduğunda iç çektim. Beni kendine doğru çekti. Sessizce sardı kolları belimi. Tenime dokunan elleri varlığıyla üşüyen ruhumu ısıttı.
"Dünyalık meseleleri sence de çok mu dert ediyorum." Diye sordum.
Tamimiyle bana doğru döndü. Hafifçe kendine çekti. Dudakları alnıma dokundu. Küçük bir buse bıraktığında gözlerim kapandı. "Kızıl..." diye iç çekmişti. Alnı alnıma dokunurken tenime dudakları hafifçe sürtündü. Gözlerim kapandı, iç çektim. Yakınlığı içimi titretiyordu.
