Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN "
Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY"
Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı.
...
Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğim...
Not :Yorum yazmak istemeyen de yazmasın, kimseyi zorluyor değilim. İsteğe bağlı. Benim yazmakta zorunluluğum olmam gibi.
...
Gözlerim kapalı, rüzgarın bedenimde yuvarlanışını hissediyorum. Bir yere gitmek için çabaladığım gidemediğim noktanın da tam başındaydım. Gel, git yaşadığım ne yapacağımı defalarca sorduğum zamanda sıkıştım. Yarın akşama nikahın kıyılacağını söylediğinde öylece kala kalmıştım. Bırak bir söz söylemeyi, hareket edebilecek eylemi bile kendimde bulamadım. Panik dalgasıyla alıp verdiğim nefes, kendimi kısa bir süre için sakinleştirdi. Yeni bir heyecan dalgasına düşmeden "Peki, tamam" sözleri dilime uğramayacak kadar uzaktı. O an bu fikrin gerçekten de derinliğini düşündüm. Evlenmemiz doğru muydu? Saçma değil mi? Bir hırs uğruna evlenmek ne denli doğruydu. Kollarımı bedenime sardım, yatağın içinde iki büklüm halde sımsıkı gözlerimi kapattım.
"Her şey iyi olacak"
Defalarca dilimden süzülen sözler gerçekten de iyi olmak istediğimden çok, buna inanmaya çalışarak verdiğim telkin idi. Derin bir soluğun ardında yataktan doğrulduğum sırada kapı açıldı. Duru üzerindeki pembe geceliklerle içeriye girdiğinde gözlerini sürtüyordu. Uyandığımı görmüş olduğu halde "Uyandın mı ?" Diye sormuştu.
Bedenime sarmaladığım yorganı üzerimden sıyırarak doğruldum. Sırtımı yatak başlığına yaslarken, esnemiştim. Dünden gelen halsizlik bugün acı bir tadı boğazıma yerleşmişti. Dudaklarımı hareket ettikçe boğazım kuruluktan kabuk bağlamıştı ve gerildikçe acı bir tat bırakıyordu. Dudaklarımı ıslatarak kafamı ağır ağır salladığım da Duru, ayağına giydiği pofuduk terlikleri sürüyerek kapıyı örtmesiyle yatağın sağından geçip açtığı yorganın içine girdi. Bir anda gelip yanıma yatacağını tahmin edemediğim için bir an şaşırmıştım. Saçları karışık tepeden bağlı, sağ tarafa düşmüş topuzunu yan döndüğünde elini havaya kaldırdı. Sıcak elleri alnıma teması, cücut ısımı ölçerken tam olarak anlamaması ile de kendi alnına diğer elini bıraktı.
Gözleri kısık "İyi misin?" Diye sordu. Boğazımda oluşan kalın sesin sonunda ortaya çıkan boğuk bir sesle "İyiyim" dedim. Kaşları çatık, baktı. "Sesin?" Sorgularken yüzümü merakla incelemiş iyi olup olmadığımı ölçmüştü. "İyiyim, Duru. Boğazım biraz ağrıyor ama o da geçer. "
"Emin misin?"
"Evet"
"Peki" sağ omzu ile beraber kafasına yana eğdiğinde gülümsedi. Yatak başlığına sırtını sağlamıştı. Yorganı kendine çekti, kafasını omzuma yatırdı. Bir dakika belki de altında sessiz kaldık. Aramızdaki sessizliğin ardında "Duru" diye seslendim. "Bu akşam nikah yıkılacağını söyledi." Konuştum.
