Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN "
Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY"
Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı.
...
Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğim...
Nısf; Arapça kökenli. Yarılamak yarısını almak anlamına gelir. Sevincinden kederinden yarısını almak...
500+ Vote
2bin + Yorum
Severek ve keyifle okumanız dileğiyle (: Yıldızları parlatmayı, bölüm arası bol bol yorum yapmayı unutmayın. Şimdiden teşekkür ederim ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
29.10.2022 . . . 🔥
BARLAS KARAHAN;
"Bilmiyorum..."
Kendi içimde çözemediğim bir yıkım. Kafamı için de birçok sorun vardı ve ben ne yapacağımı bilmiyordum. Hiçbir şey bilmiyordum. Yüküm bitmiyor, derdim bitmiyor, yorgunluğum bitmiyor. Son zamanlarda takatim kalmamış gibi hissediyorum. Her şey öyle ağır öyle tahammülsüz bıraktırıyordu ki en kötüsü de o gece gördüğüm haliydi.
Kulaklarımda ince bir çınlama o, geceye ait acı çığlıklarıydı. En çok o gün keşke demiştim. Keşke görmeseydim keşke duymasaydım. Ben o gün acı çığlıkları karşısında yıkım yaşadım.
"Hümeyra bana bak..." duymadı. Bakışları yitip gittiği canın parmaklarında bıraktığı kan izlerindeydi.
Tüy torbasını karşıma getirdiği gün bizimle kalmasını isterken gözlerinin içinde şahit olduğum heyecanı ilk kez şahit olmuştum. Bizim ona attığımız adımlar mahcup hissettiriyordu. En tuhafı da evimizi, evin diye açarken yük gibi hissetmesiydi. Tamiri olmayan kırgınlıkları vardı. İyileşmeyecek yaralı... Belki de bu yüzden o gün ki isteğini kıramadım.
Sokakta gördüğüm küçük kız çocuğunu hatırlattığı içindi belki de... Üstü kirli, ağlamak için titreyen gözlerini görmüştüm. Cebinden çıkardığı şekeri uzattığındaki buruk tebessümü o günde görmüştüm. Benden ilk kez bir şey isterken gördüğüm heyecanına karşı gelememiştim. Öyle bir bakmıştı ki o gün sanki, gözlerinin içi gülmüştü. O gün buruk gözleri ardında bana iyi geleninde aslında o olduğunu fark etmemi sağlamıştı.
Kalbim bir gülüşüne muhtaçlık hissetti.
Hissizliği kimlik edinen ruhuma o, gülüşü iyi gelmişti. Bu garip his, bedenime sindikçe onda kendimi buldum. Bir yanım eksikliğimi bakarak kapatır oldu. Oysa kendimi bulmam yıllarımı almıştı.
Bütün günü yavru kedinin sayesinde değişmişti. Ona iyi gelmişti. Gülümsediğini gördüğüm nadir anların sahibiydi, tüy torbası. Gelişiyle değişen ruhu gidişiyle de altüst olmuştu.
O gece bomboş bakışı içimi titretti. Ürkek bakışları saydam bir boşluğun içerisindeydi sanki. Gözleri, gözlerime dokunduğu halde beni fark etmedi. "Kızıl" seslenişimi duymadı. "Güzelim" yüzünü ellerimin arasına aldım. "Geçecek güzelim..." titreyen bedenini sardım. Yabancıymışım gibi bomboş baktı. Beni tanımıyormuş gibi bakması garip bir hissin içine atmıştı. Öfkeli, kızgın, sinirli, hüzünlü bakması bile bu denli ağır gelmemişti.
