Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN "
Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY"
Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı.
...
Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiss-i İntikam / 0.02
Ruhu karıncalı, kalbi kırılgan bir kız.
Yeis : Umutsuzluktan doğan karamsarlık, umutsuzluk, üzüntü.
27.07.2019 (Keyifli okumalar)
Bazı sessizlikler ölüm gibiydi. Gözlerim kapalı, sayıkladım. Alnımdan damlayan birkaç damla kabusun etkisiyle süzülürken, yüreğim göğüs kafesime sığmayacak kadar kuvvetli çarpıyordu. Bir yerden atlamak gibi ürkekçe açtım, gözlerimi. Nefesim daraldı, bedenim savruldu. Alıp verdiğim soluk, maraton koşucusunu aratmayacak türdendi. Yine ve yine aynı rüyaya kapıldı, gözlerim. Babamın ölmesinden bu yana en çokta bu zamanlarda 1 hafta üst üste aynı kabusu görmüştüm.
Kuruyan damağımı ıslatmak için sağımda duran sehpanın üzerinde şişeye uzandım. Mavi kapağını titreyen ellerimle açtım. Bir yudum içtim. Korkuyla kalkıp inen göğsüm ferahladı, bedenim rahatladı.
"Sadece bir rüya" diye mırıldanarak, kendimi teskin ettim. Enseme yapışan saçları elimin tersiyle ittirerek ellerimin arasına yüzümü aldım. Birkaç dakika gözlerimi kapattım. Kendime vakit vermiştim. Uykudan uyandığında yorgun olmakta, garipti. Gerçi şu sıra çoğunlukla gözlerim korkuyla ve bedenim yorgun uyanıyordum.
Üzerimde ki pikeyi kaldırdım. Yataktan kalktığımda sıcak havanın nemliliği üzerime musallatlığı bütün yapışkanlığıyla bedenimi sarıp sarmalı. Terden ıslanan tişörtün iğrençliğini vurgularken kendime, koktuğum ise bir gerçekti. Banyoya ilerleyerek duşa girdim. Arınmak istemiştim. En çokta gördüğüm rüyadan kurtulmak. Bedenime değen ılık suyun serinliğiyle hücrelerim yenilenmiş gibi canlandım, rahatladım. Saçlarımı omuzlarımda salık bırakıp, banyodan çıkmadan önce havluyu bedenime sardım. Yattığım odaya geri döndüm. Yatağımın hemen uç kısmında bulunan koyu kahverengi ahşap elden düşme dolabımın kapağını açıp, giyecek birkaç parça çıkardım. Kurulanmanın ardından kıyafetlerimi uyuşuklukla giyindim. Saçlarımı küçük el havlusuyla kurulurken çaprazımda aynaya yansıyan gölgeye düştü, bakışlarım. Kolumda yer edinen yanık izi ile saçlarımda ki havlu duraksadı. Elimi indirdim, sağ kolumun diz kısmının üzerinde bulan 6, 7 santimlik yanık izine dokundum.
Gözlerim donuklaştı, bakışlarım bocaladı. Gördüğüm rüyaya dolaştım. Yanan bir evde yükselen çığlık seslerine karıştım. Babamın anlatmasına göre 5, 6 yaşlarında bilinmeyen bir sebepten evimiz yangın çıkmış ve içeride kaldığımdan bahsetmişti. Silik bir görüntü. Lakin asıl beynimi kurcalayan, rüyamda gördüklerimdi. Yangının yükselmesiyle başkasına ait acı dolu çığlık sesi hissediyordum ama çözemiyordum. O güne dair hiç bir şey hatırlamıyordum. O gün kafama düşen tahta ile bütün her şeyi unutmuşum. Doktor kontrolleri sonucunda korkunun getirdiği kalıcı hafıza kaybına sebep olmuştu. Ne olduğuna dair hiç bir şey hatırlamaz iken ailemi de hatırlayamamışım. Yeniden bir sayfa açmak gibi olmuş. Babam o zamanlar kimseyi hatırlamadığımdan mı korkudan dolayı mı, 2 yıla aşkın konuşmadığımı belki de konuşamadığımı söylemişti.
