Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN "
Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY"
Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı.
...
Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiss-i İntikam / 0.19 👑
Efgan: Istırap ile haykırma, bağırıp çağırma; inleme, bağrışma,
Merhaba, oldukça uzun bir bölümle karşınızdayım.🤡 Umarım sever ve keyif alırsınız. 🦋 Bol yorum isterim. (Geçen bölüm 200 yorum ile beni aşırı mutlu ettiniz. 😂 TEŞEKKÜR EDERİM🥀 Bu durumu çok fazlasıyla sevdim ve alıştım. Şimdide 200 yorumun üstüne çıkmanızı beklerim🤡)
+250 vote
Barajını geçmediğiniz sürece yeni bölüm gelmeyecek bilginize. Bölüm sonuna yorum yazmaya alışık olduğumdan burayı işgal ediyormuşum gibi geldi. Her neyse ben gittim. Bu arada şu sıra sakın dışarıda çıkmayın, kendinize güzel bakın.🥀
Günümüz, hayır olsun💜
23.03.2020
...
Ilık esinti bedenimi okşadığında ellerimin arasındaki ince bardağı kavradım. Soğukta, avuç içime yayılan sıcaklık, parmak uçlarımı sızlatmıştı. Titreyerek dudaklarıma yaslanan cam bardağın boğazımı yakarak akıp gittiği çayın tadıyla gözlerim, kapandı. Dakikalar önce öfkeyle karşısına dikildiğim adamın 1 metre ötesindeki taşın üzerinde yan yana oturmuş vaziyetteydik. İkimizin arasında duran demir kovanın içerisine Barlas'ın odun atmasıyla körükleyerek, sessizliğimize karışan çıkan çatır çutur sesleri ile bir taraftanda ısınıyorduk. Dakikalar önceki halimizi bilmeseydim şu anki durumu bir ihtimal yadırgamazdım. Öfkeyle karşısında diklenmiş en çokta umursamaz oluşunu kafa taktığımda "Benden bu kadar çabuk gidemezsin" demişti. Hırsla inip kalkan göğüs kafesim, söylediği bir sözle öfkenin dehlizinden şaşkınlığa çekildi. Öyle bocaladım ki dudaklarım aralandı lakin, konuşmanın boşluğunda sallandı.
Beklemediğim sözleri garip bir duygunun girizgahında, "Abi çay getirdim" diyen yabancı ses ile irkilerek geriye birkaç adım attım. Bir elinde üstten saplı alüminyum çaydanlık diğer elinde bardakların olduğu demir tepsi, dakikalar öncesinde Asaf'ın yanında gördüğüm çocuktu. Yüzünde munzur gülümsemeyle elindeki demliği salladı.
Barlas'ın, "Getir, koçum" diyerek işaret etmesiyle de az önceki kalktığı taşa geri oturmuştu. Dumanı üstünde taze demlenmiş çay, karanlığın gölgesinde dumanı havaya dağılarak, tepsiyi uzattı. Kırmızı, beyaz bardak altlıkları tepsiyi içindeki çay bardağını usulca kavradım. Boş bulduğum taşın üzerine oturduğum sıra tepsinin içerisine Barlas para bıraktı.
"Asaf abimin ikramı" demiş parayı geri uzatmıştı.
Barlas ise çay ikramını "Eyvallah" diyerek kabul ederken "Okul harçlığın olsun" çocuğun uzattığı parayı itiraz etmesini engelleyecek bir bakışla geri çevirmişti. Utana sıkıla teşekkür etmesinin ardında geldiği sapağı dönmesiyle gözden uzaklaştı. Sessizliğin yandaşlığıyla sindim. Ellerimin arasındaki tuttuğum bardak ilk sıcaklığından uzaklaşmıştı. Gerçi bu havada bu denli sıcak olmasına şaşmamalıydı. Ilık sıcaklığı içmemle yüzüm buruştu. Sıcak tüketmeyi severdim. Çorbayı kaynar derecesinde içen biriydim. Aslında her şeyin tam kalmasını severdim. Ya sıcak ya da soğuk. Ortasına iştahım yoktu.
