Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN "
Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY"
Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı.
...
Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiss-i İntikam / 0.27 👑
15. Temmuz. 2020 🇹🇷
(Bol yorum ve vote isterim) 💜
... Bedenimi ılık bir esinti, sardı. Gözlerimde burukluk, küçük bir tebessümün izini sürmüştü. Ömrümden koskoca 21 yıl geçip, gitmişti. Kendimi bulma arayışım son 6 yılımda başlamıştı. Gerçi bulmuş da değildim. Bin asır daha geçse kendimi, bulamazdım.
Gökyüzüne karışan havai fişeklerinin önü ardı kesilmemişti. Yeni bir yılın coşkusu; korna sesleri, eğlence müzikleriyle karşılanmıştı. Oysaki yeni bir yılın mutluluk getireceğini kimse bilemez iken fazla şatafat yersiz değil miydi? Sapıtılana kadar içilen içki ardında yeni bir yıldan umut beklemek garipti. 2020'nin ilk saatlerinde saatten habersizdim. Barlas'la geçen o kısacık an kalbimde en büyük enkazı yaşatmıştı. Bugün öyle güzel gelmişti ki güzelliği karşısında dilim yalpaladı. Kelimeler bazen etkisiz kaldığı zamanda tökezledim.
"İyi birisin" eve girmeden önce araca yaslı vaziyette sigarasını yakan adamın karşısında duraksadım. Bugün yanımda durarak teşekkür etmeme müsaade etmezken, iyi biri olduğunu söyleyerek aslında kendimi bir nebze de olsa rahatlatmak istemiştim. Taşa sürtünen çakmak sesi geceye dağıldığında sigarasının sönmemesi için etrafını sardığı uzun elleri tutuşması sonrasında çektiği dumana karıştı.
Sağ kaşı kalkık, "Emin misin?" Dediğinde kafamı hızla aşağı, yukarı sallayarak "Eminim" akşama sarılan yeşilliklerine baktım. " Bütün kötülerin seni bulmasına rağmen bir yanın iyiliği ve güzelliği kaybetmemiş"
"Bu beni iyi yapmaz" dedi. Bir duman firari karanlığa dağıldı. Donuk ve ruhsuz bakışları sözlerinde ki soğukluğa yaslıydı. "Kötü biride yapmaz" meydan okurcasına kaldırdığım omuzlarım karşısında dik duruşuma karşı yan duruşu ile attığı umursamaz bakışı sigarayı dudaklarına getirmeden önce "Yine fazla konuşmaya başladın" diye imalı sözlerine omuz silktim.
"İçeri gir, üşüyeceksin " dedi, dudaklarım buruk bir tebessüm yayıldı. "Hasta olup, başıma iş açma" diye söylenmesini o an umursamadım. Bugün benim için yaptıklarından sonra söylediği hiç bir şeyi umursayacağımı da sanmıyordum.
Gazetenin üzerine düşürdüğüm kalemin beraberinde kafamı yatak başlığına yasladım. Yaşadığımız o küçük an da bile içim içime sığmıyordu. Kalbimin kıpırdanışı, heyecanım gittikçe büyüyordu. Bu garip duygu aslında korkum olmaya da başlamıştım. Başımı sallayarak düşüncelerimden sıyrılmak istedim. Komedinin üzerine daha önce bıraktığım, Barlasın bugün bana verdiği eski resme uzandım.
Yıpranmış kenarları, sararmış fotoğraf da parıldayan kızıl saçlı kadına dakikalarca inceledim. Annemdi. Ellerimin arasında fotoğrafıyla yetineceğim bir annem vardı. Bu garip duygu, bir taraftan da inanılmaz güzeldi. Kırgınlığıma rağmen tebessüme karışan bir damla düşmeden önce çekiştirdiğim hırkanın koluna sildim. Bugün tuhaf duygular içerisindeydim. Bir yanım ağlamak isterken, diğer yanım gülümsemek için resmin varlığına sarılıyordu. İç çekerek ellerimin arasında ki resme baktığımda odanın kapısı tıklandı.
