Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN "
Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY"
Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı.
...
Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiss-i İntikam / 0.26 👑
27. Haziran. 2020 (sınır koymadım ama bol yorum, vote isterim. En çok satır arası yorumlarını severim. 🦋)
Keyfini, çıkarın 💜
....
BARLAS KARAHAN🔥
Zaman bir aşım... Tekrara saran, sonsuz sayının çevresinde dönüp, duran sarman... Mutasyona uğramış bir tekrar. Geçen zaman, içinde dinmeyen öfke, en büyük savaşım olmuştu. Bo*tan hayatta en zor şey kendinin üstesinden gelmekti.
Başımda yersiz bir sızı şakaklarıma dağıldı. Ceketimin iç cebinden sigara paketini çıkardım. Son 3 dal kalan sigaradan bir tane çıkarıp, dişlerimi kıstırdığımda pantolon cebimden gümüş zippoyu elime aldım. Eskimiş kenarları, paslanmasına rağmen halen iş görüyordu. Açılan kilit, taşa sürtünmesiyle çıkan ateş yardımıyla sigaranın ucunu yakıp ellerimin arasında çevirdim. Görüş alanıma kaldırdığımda bunca yıla rağmen halen sağlam olması şaşırtıcıydı. O gece her şey yanıp kül olduğunda külleri arasında bulmuştum. Korun sıcaklığı elime aldığımda parmaklarımı yaktı. Yine de elime aldım. O zamanlar babam sigara içmez evde de içirtmezdi. Absürt bir gerçek ki doktor adamın günde bir paket bitiren oğluydum.
Bulduğum metal zippo çakmak bizden birine ait olmadığını "Soyden" ismi üzerine işlenmesiyle fark ettim. Bir delil düşüncesiyle polislere gösterdiğim o gün, kalbim ilk kez sevinçle çırpınmıştı. Katili bulma düşüncesi ilk kez mutlu etmişti. Araştıracaklarını söyleyerek elimde ki çakmağı alıp beni yurda yolladıkların da o yaşta uydurduğumu hayal olduğunu evden birine ait olduğunu söyleyerek beni dinlemeden baştan sağdılar. Her gün parmaklarımda oynattığım metal çakmak bir gün delil olarak sunmak için yanımda taşımıştım. Baktığım her saniye kinimi tazelemek ve bir kez daha bu uğurda savaşmak için gözümün önündeydi.
Dudaklarım arasında serbest bıraktığım dumanın beraberinde başımı ardıma yasladım. Ciğerlerime karışan nikotin en büyük ihtiyacımı karşılıyordu. Kafam dumanlı, 20 metreden uzaklıktan ürkek bakışları gördüm. Ellerini kollarını sürtünürken yüzünde donukluğun ardında saklanan endişeye görülmeyecek gibi değildi. Kahve gözleri, toprak zemin üzerinde yer alırken bakışları çok fazla uzaklardaydı. Endişeli daha çok savunmasız... Yüzünde yer alan garip ifade aramızdaki mesafeyi aşma sonunda beni görmesiyle endişesi büyüdü.
Birkaç adım geride, kahverengi gözleri büyüdü. Şaşkınlık daha çok yersiz bir panik vardı. Anlayamadığım verdiği tepki karşısında kaşlarım çatıldı. Dudaklarımın arasından sigaramı dudaklarımdan uzaklaştırdım. Verdiğim dumanlı zehrin havaya karıştığı anda "Barlas" cılız sesi karşı karşıya geldiğimizde kaşlarını havaya kalkındı. Endişe miydi, panik miydi yüzünde gezinen tebelleş olan ifadenin sırrı.
Bir şeyler vardı. Onu rahatsız eden bir şeyler.
Montun kollarını çekiştirirken, bakışları toprak zemin üzerinde gezindi. Verdiğim nefes, ardında "Bir şey mi oldu?" Dediğimde bakışlarını kaçırmıştı. Geriye bir adım attı. Derin bir nefesin arkasında sezdiğim ifade kesinlikle onu bir şeylerin rahatsız ettiği gerçeğiydi.
