Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN "
Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY"
Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı.
...
Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiss-i İntikam / 0.03
Veçhe : Yön.
Karanlık, yalnızlığı örseler miydi?
24.08.2019 / 03:36
Gözlerimin kapalı olmasından mı, hissettiğim karanlığın pusluğunu göz kapaklarında yer ettiği için miydi? Belki de bu yüzden gözlerimi açmaktan korkuyordum. Oysaki her gün kabuslardan uyanmak için can atardım. Lakin bu sefer ki kabustan daha beter gibiydi, hissediyordum. Defalarca dilime ayet-el kürsi suresi dolandı. Saniyeler geçti, belki de dakikaları aşmıştım. Uyanmıştım ama gözlerimi açmak için cesaret güdüsünü eylemini üzerimde bulamıyordum. Korkusuzluk duygusu babam öldüğünde yitirmemiş miydim? Peki bedenime zehir gibi işleyen korkunun hükümdarlığı neyin nesiydi?
Bedenime değen aracın soğuk betonla buluşmasıyla karanlık saniyelerde dönüp dolaştım. Ben kimdim? Adım neydi? Yağan yağmurun yüzümü okşayan ıslaklığı burnuma ilişen toprak kokusu, kısa sürede beynimde tebelleş eden süreçte bilincim sisli. Sonrasında beynime kazınan sözler.
"Cehennemime hoş geldin? "
Kendime gelmem için yeterli olan sözlerle anlık bir şok dalgası bedenimi talan etti. Hızla gözlerim açıldı. Karanlık bir oda beklerken aydınlık küçük bir odayla karşılaşmıştık. Bedenimde yer edinen uyuşukluk dalgasıyla bedenimi yukarı çektim, yattığım yatakta beraberinde gıcırdadı. Gözüme çarpan yerdeki parkelerin bir kısmı çöküp ayrılmış , duvarların su ve küfle karışıp kendini salmıştı. İleride tam karşımda krem renkli boyası soyulmuş, kapı örtüktü. O an kapımı küçüktü bana mı öyle geldi anlayamadım. Üzerimde eski rengi atmış battaniye örtülüydü. Bu havada sıcaktan ter basması gerekirken nedensizce üşüdüğümü hissettim.
Boş bir odaydı. Bir yataktan başka hiç bir şey de yoktu. Neden buradaydım, niçin buraya geldi mi düşünüyordum lakin, hiç bir çıkar sonuç bulamadım. Gözlerimi yorgunca kırpıştırdım. Bedenimde yer edinen sızı, uzun süredir uyuduğumun delaleti olmalıydı. Saatler önce araba çarpmıştı, kendime bakmak yerine etrafı incelemiştim. Bedenime durumumu dahi bir göz atmazken, merakla durumumu yoklamak için bakışlarım dolandı. Şükür ki hiç bir hasarla karşılaşmamıştım. Kırık, çıkık yoktu lakin, bedenimde yer edinen uyuşukluk bütün vücudumu karınca istilasına bırakmıştı. Yataktan kalkıp buradan gitmeli miydim? Günlerden neydi? Acaba evime ne kadar uzaktım? Ezan okunmuş muydu, sorusunun ardından Bilal'i hatırlamak acıyan yaramı sızlatmıştı. Gözlerimi birkaç defa kapattığımda zemine dokunan ayak sesleri duydum, uyumak istedim. Birkaç adım hafızamda cehennemine hoş geldin sözlerini yankılamıştı. Sebepsizce ürktüm.
Adım sesleri yaklaştıkça yatakta büzüldüm. Sırtım sıvası dökülmüş, duvara dokundu. Sessizce ve titrekçe büzülmem yatağın bu kız uyandı damgasını vurduğunu belirten gıcırdamasını sağlamıştı. Battaniyeyi üzerime çekerek dış kabanım üzerimde olmasına rağmen sanki çıplakmış gibi her yerimi kapatmanın derdindeydim.
