Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN "
Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY"
Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı.
...
Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiss-i İntikam / 0.15👑
14.Ocak.2020 (Yılın ilk bölümü, Bismillah)
Meyus: Üzgün, ümitsiz, karamsar ve kederli.
Kollarımın arasında uyuklayan ufaklığın, turuncuya çalan tüylerini oynadığımda mırıldandı. Dakikalar öncesinde mescitten çıkmamı bekler gibi yolumu kesmiş, ayaklarıma sürtünmüştü. Küçük kuyruğunu sallayarak kafasını yukarı kaldırmasıyla, sol gözünün kısık yüzüme baktı. Minik patileri, ufacık yüzü küçük yavruydu. Turuncu tüyleri sarı rengini karışmıştı. Bir gözü yeşil diğer bir gözü ise kapalı. Büyük ihtimalde yaralanmış sonrasında gözü tamamen görme yetisini kaybetmiş olmalı. Kısık gözünden çıkan sevgiye muhtaçlığın göstergesi misali dizlerimin üzerine kıvrıldı.
"Sence iyi midir"?
Birbirimize yabancıyken şimdi dizlerim üzerinde alışık gibi uyuklayan yavruyu Barlasa anlatıyor, durumu hakkında ki meraklarımı soruyordum. Yavru kedi ise bu durumla ilgilenmediği gibi mırıltılar eşliğinde tüylerini elime sürtüyordu. İç çektim. 4 gün önce gördüğüm adamın durumunu bilmemenin endişesi içerisindeydim. Rahatlıkla sorabileceğim kişi Duruydu lakin, durumdan habersizken abisini sormamdan kuşkulanacak düşüncesiyle soramamıştım. Laf arasında Bahadırın, bu yıl acilde stajyerliği başladığını öğrenmiştim. Okula gelmediği içinde kendisini görememiş, Barlas hakkındaki merakımı soramadım. Egemen haricinde başka birinden durumunun bilgisini edinemedim. Egemen ise beni geçiştirir nitelikli, yarasının iyileştiğini birkaç işi olduğu için uğramadığını söyledi.
"Kaba herif"
Sıkıntıyla nefes verdim. Hiç olmazsa teşekkür etmeliydi. Koskoca 4 gündür nasıl olduğunu duymaya değil, görmeye ihtiyacım vardı. Asıl sebebi yaralandığını söyleyerek, dalgaya alan arkadaşlarının iyi olduğunu söylemelerine bir türlü inanasım gelmiyordu. Bu yüzden Barlas'ı aramayı bile düşündüm. Daha öncesinde Barlas numarasının kayıtlı olduğundan söylemişti. Buna rağmen rehberde kayıtlı olup olduğunu kontrol etmemiştim. Şimdi ise aratıp, aramamak arasında çelişiyordum.
İç çektim, ellerim arasında tüyleri acıtmadan çekiştirdim. Kafamı bulutlara kaldırdım. Boş arazinin düzlükte oluşu, bulutlara yakınmışım hissini vermişti. Bir nefes ciğerlerimden dudaklarıma tırmandı, soludum. Ani kararla, çantamdan telefonu çıkardım. Tuşlu telefonun sert düğmelerinde rehbere bastım. Fazla numaranın olmamasıyla karşıma çıkan ilk isim Barlas'ın ismi olmuştu. İsmiyle kayıt etmişti.
"Barlas" adını sesli okudum. Ne bekliyordum ki, babanın ailesini katlettiği adam falan yazmasını mı? Bazen yersiz, gereksiz düşündüğüm anlardan birindeydim. Nasıl olduğunun merakıyla elimin içerisine hapis ettiğim telefonla yutkundum.
"Sence aramalı mıyım?" Tüylerini okşayarak ufaklığa gözlerimi dikip, sormuştum. " Kızar, mı?" İçim titredi. İçimde yeşeren cesur kız saniyelik kabardığında "Ara gitsin, kızarsa da kızsın. Bu meraka daha ne kadar dayanacaksın " kapattığım ekranı tuşa basarak aydınlattım. Bir anlık cesaretle numarasına tıkladım. "Bismillah" fısıltıyla dudaklarımı karma karışık duygular eşliğinde kemirdi.
