Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN "
Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY"
Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı.
...
Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğim...
Severek ve keyifle okumanız dileğiyle (: Yıldızları parlatmayı, bölüm arası bol bol yorum yapmayı unutmayın. Şimdiden teşekkür ederim ♡
8 Mayıs 2023 🥀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gönlüme ağır gelen, yokluğunda yandığım varlığında sızlandığım hem derdimdi hem dermanım. Nefesi yakın, kalbi uzak biri vardı. Gönül sızımdı Barlas.
Bu hayatta şükür edebileceğim birileri vardı.
Korktuğumda sırtımı sıvazlayan canım acıdığında saran biri vardı. Bu his yeniden doğmak gibiydi. Sanki nefes almanın tadını alıyordum. Kalbimin attığını hissediyordum. Bu dünyada bir yerimiz yoktu. Birbirimizde yarım kalan yaralarımız vardı.
Yüzüme dokunan nefesiyle gözlerimi araladım. Uykunun gözlerime sinen kırıntılarını kırpıştırarak giderirken çehresi gördüm. Aramızdaki mesafeyi ona sokularak kapatmıştım. Boynuna, yanağımı sürttüm. Sadece hissetmek istemiştim. Yanımda oluşunu benimle olduğunu hissetmek. Şükür sürüldü dilime.
Yanımdaydı, benimleydi. Bu öyle bir tatlı bir histi ki, kalbim bugünümüze ağlamak için sızlıyordu. Mutluluk için gözyaşı dökmek istemiştim. Sığamadığım şu dünyada yan yana uyumanın getirdiği hissiyatla ağlamak istemiştim.
Gözlerim ağırca açıldığında gerçekliğini kontrol etmek istercesine yüzüne dokundum. Buruk bir tebessümün heyecanı süzüldü. Sanki gerçek değildi. Gerçeklikten o kadar uzaktı ki, yanımda olması inandırıcı gelmiyordu. Elimi yüzünde gezdirirken yeni yeni çıkan sakalının batık kökleri gerçekliğini vurgulamıştı yine de inanmam dakikalara uzandı. Tenime dokunan sıcaklığını hissettiğim halde usulca bedenim bedenine sürtündü. Küçük bir kıpırtı oldu. Gözlerini açmadı.
"Yanlış sulardasın" homurdanışı işittim lakin ne dediğini pek anlayamamıştım. Uykulu ve boğuktu sesi. Mırıltı gibi kulaklarımda dağıldı. Alıp verdiği nefesle uyuduğu kanaatiyle kirpiklerine dokundum. Kalbim çocuk gibi heyecanlıydı. İlk kez dokunuyordum. İlk kez ona dokunurken çekinmiyordum. Bu his çocuklaştırmıştı. Öyle ki hep bir sonrası için cesaretleniyordum. İz bırakmak istercesine işaret parmağım yüzünün her karışında gezdirdim.
Yeşil gözlerinden sonra yüzünde en çok sevdiğim burnuna dokunduğumda içim kıpır kıpırtı. Yüzüne orantılıydı burnu. Ne küçük ne de büyük. Kemikli hafif kalkık oluşu bir tek ona yakışıyordu. Burnundan dudaklarına dokunduğumda yutkundum. Alt dudağı üst dudağına göre daha etliydi. Dudakları benden daha kırmızıydı.
Usulca başımı kaldırdım. Dudaklarına yanaşırken burnum yanağına sürttü. Belki de beni durduran da bu olmuştu. Dudaklarım, dudaklarına dokunmak istemişti lakin cesaret edemedim. Küçük bir dokunuşun bana yasak olduğu düşüncesi durdurmuştu. Sanki onda hükmüm hiç olmayacaktı. Belki de bu his bu kadar yakınken durmamı sağlamıştı.
