Unicode............
"အရာ...အရာ..!
မနက်9နာရီတောင်ထိုးတော့မယ်။ အသက်လေးတောင်အလုပ်သွားခဲ့ပြီ။ မထသေးဘူးလား?"
မမမြရဲ့ ခေါ်သံသဲ့သဲ့ ကြောင့် အရာလေးလံနေတဲ့ မျက်ခွံတွေကို အားနဲ့ဖွင့်ယူရသည်။
မမမြက အရာကို အိပ်ယာကထအောင် ထူပေးကာ
"မနေ့ညက ငိုထားတော့ ခေါင်းကိုက်နေပြီမို့လား?"
အရာခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ ည1နာရီမှ အိပ်ပျော်သောကြောင့် အိပ်ရေးကလဲမဝ။
ခေါင်းကလည်း တစ်ဆစ်ဆစ်ကိုက်ခဲနေသည်။အိပ်ယာဘေးမှာ ပန်ပန်မရှိမှန်း သတိရတော့
"ပန်ပန်လေးရော...မမ?"
"ပန်ပန်လေးကို အသက်ပဲ ကျောင်းသွားပို့လိုက်ပြီ။မမကို
ပန်ပန်လေးက ပြောသေးတယ်။ ပါပါးကိုမနိုးနဲ့တဲ့..ပါပါး ပင်ပန်းနေသလိုပဲတဲ့"
"ပန်ပန်လေး ကို အသက်ကျောင်းလိုက်ပို့ပေးလို့ တော်သေးတာပေါ့။
ကျနော့ကို စောင့်နေရင် နောက်ကျမှာ။"
"တကယ်လို့ နေမကောင်းရင်လည်း အလုပ်နားလိုက်ပါလား?"
"ရပါတယ်...မမ။
တော်ကြာ သူဌေးအပေါ်အားနာစရာတွေ ဖြစ်ကုန်လိမ့်မယ်။"
မမမြရဲ့ အကြံပြုချက်ကို အရာငြင်းလိုက်တာက ရှိန်းခရဲ့အမြင်မှာ ကျနော့ကို ပျော့ညံ့တဲ့လူတစ်ယောက်လို မမြင်စေချင်ဘူး။
ရှိန်းခ အရာ့အပေါ်မှာ စိတ်ယိုင်မိသွားတာကလည်း ကျနော်ပျော့ညံ့မှုကြောင့်ဖြစ်နိုင်တယ်။
ရှိန်းခရဲ့အမြင်မှာ အရာက ဂရုစိုက်မှုလိုအပ်နေတဲ့ ပုံမပေါက်စေချင်ဘူး။
"ဒါဆိုလဲ ဆန်ပြုတ်ပူပူလေးနဲ့ ဆေးသောက်သွား။
ခေါင်းကိုက်ပလာစတာပါကပ်သွား။ ဟုတ်ပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ဗျ"
ထုံထိုင်းမှုတွေ ပျောက်သွားအောင် အရာမျက်နှာသစ်လိုက်ပြီး ဆန်ပြုတ်ကျိူနေတဲ့ မမမြအနားကို သွားလိုက်သည်။
"မွေးနေတာပဲ။
ကျနော် နေမကောင်းတာတောင် မမလက်ရာကိုတော့ စားချင်နေတော့တာပဲ"
"အေးပါဟယ်..မမလဲ အရာ့ကိုကျိူပေးပြီးရင် အပြင်သွားစရာရှိသေးတယ်။
စားချင်တာရှိရင်လည်း မှာလေ။ ညကျမမကြိုချက်ထားလို့ရတာပေါ့"
YOU ARE READING
Preciously-"U" (Completed)
Romance*****Preview****** Unicode...... "ဦးရာ...ခင်ဗျားက ကျွန်တော့ထက် အသက်ကြီးမှန်းလည်းသိတယ်။ကျွန်တော့ထက်လည်း ရင့်ကျက်ချင်ရင့်ကျက်လိမ့်မယ်။ဒါပေမယ့်ဗျာ...။ ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို ကာကွယ်ပေးချင်တယ်။လုံခြုံမှုပေးချင်တယ်။ တစ်စုံတစ်ယောက်ကြောင့်နည်းနည်းမှ မထိခိုက်...
