Chapter-37🌻

4.2K 323 16
                                    

Unicode.......

ဇွဲထက် ဆေးရုံကိုရောက်ရောက်ချင်း အခန်းနံပါတ်ကို ရှာဖွေတယ်။
သူ့ရဲ့ ခြေလှမ်းတွေက ဘယ်လောက်မြန်မြန်ရွေ့နေတယ်ဆိုတာကိုတောင် သူသတိမထားမိတော့ဘူး။
အခန်းတစ်ခုအရောက်မှာတော့ ကုတင်ထက်မှာ လဲလျောင်းပြီး အိပ်စက်နေတဲ့ ဖြူလျော့လျော့ မျက်နှာရှင်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။

"ဘာကြောင့်လဲ..? ရက်ပိုင်းလေးအတွင်းမှာတင် မင်းအရမ်းပိန်နေတယ် ..ခ"

အရင်က ပါးမို့လေးထက် ငေါထွက်နေတဲ့ ပါးရိုးလေးကို သူ့လက်နဲ့ မထိတထိစမ်းကြည့်တယ်။
ခ မနိုးသေးဘူး။ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ဆိုတာ သူအရမ်းစိတ်ပူလာတယ်။
ချက်ချင်းထ ပြီး ဆရာဝန်ဆီကိုသွားလိုက်တယ်။

"ဆရာ..ကျနော် အခန်းနံပါတ်____က လူနာရှင်ပါ။
သူဘာဖြစ်လို့ မေ့လဲနေလဲသိချင်ပါတယ်။ ရောဂါတစ်ခုခု ကြီးကြီးမားမားများ.."

ဇွဲရဲ့ အသံတိမ်ဝင်သွားတယ်။ သူအရမ်းကြောက်တယ်။ သူကြောက်ပေမယ့် ရင်မဆိုင်လို့လဲ မဖြစ်တဲ့ ကိစ္စမို့ သူအရဲစွန့်ပြီး မေးရတယ်။
ဆရာဝန်က chartတွေ လှန်လှော ရှာဖွေတယ်။
ဆရာဝန်ရဲ့ လုပ်ဆောက်ချက်တွေက အရမ်းနှေးတယ်။ သူအားမရဖြစ်မိတဲ့အထိပဲ။
ဆရာဝန်က နံပါတ်တစ်ခုနဲ့ chartကို လှန်ကြည့်ပြီးကာမှ...

"အော် ..ခင်ဗျားက သူ့လူနာရှင်လား..?
ခုနလေးကမှ ဆေးစစ်ချက်တွေ ရလာလို့ ဆရာအရမ်းအံ့ဩနေတာ"

အံ့ဩရတဲ့ ဆေးစစ်ချက်ဆိုတော့ ဇွဲရင်တွေ တုန်လာတယ်။
သူထိတ်ထိတ်ပျာပျာပဲ မေးလိုက်တယ်။

"ဗျာ.ခ ဘာဖြစ်လို့လဲ"

ဆရာဝန်က မယုံသင်္ကာကြည့်လာပြီးမှ စကားဆက်တယ်။

"မင်းက သူ့အမျိူးသားဖြစ်ရမယ်..ဟုတ်လား"

ယောက်ျား‌ေလးချင်းကို gay couple‌ တွေ ဖြစ်မယ်လို့ ဆရာဝန်ဘယ်လိုတွေးလဲ မသိပေမယ့် ဇွဲထက် အမှန်တိုင်းဖြေလိုက်တယ်။

"ဟုတ်ပါတယ်...ကျနော် နေယံခ အမျိူးသားပါ"

"ဒါဆိုရင်တော့ မင်းတို့အတွက် သတင်းကောင်းလဲဟုတ်မယ်။ သတင်းဆိုးဆိုလဲ ဟုတ်လိမ့်မယ်"

Preciously-"U" (Completed)Where stories live. Discover now