Unicode..............
(🚨A little warning in this part: read at your own risk)
"ဟူး..!"
ရုတ်တရက်ရောက်လာရင်းကနေ လေပူတွေ မှုတ်ထုတ်နေတဲ့ အရာရဲ့ပုံစံကြောင့် မိုနိုစိတ်ဝင်စားသွားကာ
"ဟဲ့....အခုမှ ရောက်တာ ဘယ်လိုပုံစံဖြစ်နေတာလဲ..?"
အသက်မဲ့နေတဲ့ အရာဘေးကို မိုနိုဝင်ထိုင်လိုက်တော့ အရာက ဖိတ်စာတစ်ခုကမ်းပေးလာတယ်။
"ဟာ...မင်းတို့ လက်ထပ်တော့မှာလား...?"
အရာ ဘာမှမပြောပဲ ဆိုဖာကို စိတ်ပျက်စွာ မှီနေပုံကို ကြည့်ပြီးမှ မိုနိုက စာအိတ်လေးကို ကြည့်လိုက်ရာ
ဥက္ကဌ ရှိန်းခမင်းညံရဲ့ မွေးနေ့ဖိတ်စာဖြစ်နေတယ်။
"ရှိန်းခမင်းညံ မွေးနေ့ပဲကိုး...ဒါနဲ့ အခုမှ အသက်26ပြည့်တာလား...?
မင်းကအခုဆို 34ကျော်ပြီဆိုတော့ မင်းထက် 8နှစ်တောင်ငယ်တယ်ပေါ့ အရာ"
"အင်း"
စူပုတ်ကာ ပြန်ဖြေနေပေမယ့် မိုနိုကတော့ စပ်စုသည်။
"ဒါနဲ့ ဘာလို့အရင်နှစ်ကကျ မွေးနေ့မလုပ်တာလဲ"
"အဲ့တုန်းက မင်္ဂလာကိစ္စနဲ့ ရှုပ်နေတာလေ"
"အော်...သိပြီ သိပြီ။
ဒါနဲ့ မင်းကဘာလို့ မရွှင်မပြဖြစ်နေတာလဲ...?"
ထိုအခါမှ အရာ မိုနိုဘက်လှည့်လာကာ
"ငါလဲ မင်းမေးမှာကို စောင့်နေတာ။
အခုတလော...ငါအရမ်းပျင်းနေတယ်"
"ဟမ်...ဘယ်လို"
မိုနို အရာ့ကို နားမလည်သလိုကြည့်လိုက်သည်။
လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးလအတွင်း အရာတို့က မိုနိုကိုမေ့လောက်အောင် သာယာနေကြသည်။
ပြင်သစ်ကို အမြန်ပြန်သွားရတဲ့ ဂျော်ဒန်အတွက်တောင် အားနာရသည်။
အခုကျ ဘာတွေဖြစ်နေပြန်ပြီမသိပေ။
"ငါအခု အရမ်းပျင်းနေတယ်...မိုနိုရာ။
ပန်ပန်လေးကလည်း သူ့အဖေပြန်လာတော့ အရမ်းပျော်ပြီး ငါ့တောင်မေ့နေသလိုပဲ"
"ကလေးတွေက အဲ့လိုပါပဲ...သူ့အဖေနဲ့ ဆော့လို့ဝရင် မင်းကိုပြန်သတိရပါလိမ့်မယ်"
"အခုတလော ဇွဲထက်ကလည်း ပန်ပန်နဲ့ အချိန်ပြည့်ရှိနေတယ်။
ငါ့မှာ အဖော်ကိုမရှိဘူး"
ESTÁS LEYENDO
Preciously-"U" (Completed)
Romance*****Preview****** Unicode...... "ဦးရာ...ခင်ဗျားက ကျွန်တော့ထက် အသက်ကြီးမှန်းလည်းသိတယ်။ကျွန်တော့ထက်လည်း ရင့်ကျက်ချင်ရင့်ကျက်လိမ့်မယ်။ဒါပေမယ့်ဗျာ...။ ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို ကာကွယ်ပေးချင်တယ်။လုံခြုံမှုပေးချင်တယ်။ တစ်စုံတစ်ယောက်ကြောင့်နည်းနည်းမှ မထိခိုက်...
