Υποσχέσεις

Κεφάλαιο Έβδομο

Το να έχεις γενέθλια Ιούλιο έχει τα θετικά του αλλά και τα αρνητικά του. Όταν ήμουν μικρή, στεναχωριόμουν γιατί οι φίλοι μου στην Αθήνα έφευγαν για διακοπές και ποτέ δεν ήταν κανείς στα πάρτυ μου. Στο γυμνάσιο αποφάσισα πως προτιμώ να γιορτάζω τα γενέθλιά μου στην Εύβοια με τα παιδιά και εννοείται πάντοτε κουβαλούσα μαζί μου και την Άλεξ.

Μεγαλώνοντας τα αρνητικά δεν είχαν πια σημασία· σημασία είχε πως δεν είχαμε σχολείο, ήταν επιτέλους καλοκαίρι, είχα όλους τους φίλους μου και πάντοτε περνούσα ωραία.

Είναι τα πρώτα γενέθλια που περνάω χωρίς την Άλεξ, μετά από 12 χρόνια φιλίας. Απ' την πρώτη γυμνασίου που γνωριστήκαμε, είμαστε αχώριστες. Το ίδιο καλοκαίρι κιόλας παρακαλέσαμε την αυστηρή μαμά της να έρθει μαζί μου για δύο μέρες στην Εύβοια. Εκείνη δέχτηκε εντέλει, μετά από πολλά παρακάλια. Σίγουρα βοήθησε που η μητέρα μου έκανε Έκθεση στον Γρήγορη, τον αδερφό της Άλεξ, σε όλο το λύκειο.

Όλοι ξέρουμε πόσο αυστηρή είναι η Αγάπη Νεγρεπόντη!

Ή έστω έτσι αφήνει τον κόσμο να πιστεύεις, καθώς εγώ από το γυμνάσιο κιόλας περνούσα τα γενέθλια μου όλη μέρα στη παραλία με τα παιδιά με μπύρες...για αρχή.

Στο Λύκειο κάπως ξεφύγαμε, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Έτσι τώρα με, δώδεκα και δέκα τα μεσάνυχτα, ξημέρωμα 5ης Ιουλίου, με βρίσκει στο διπλό μου κρεβάτι με την τηλεόραση απέναντι μου να προβάλει μια σειρά που έχω χιλιοδεί, ενώ κρατώ στα χέρια μου μια οικογενειακή συσκευασία παγωτού και κλαψουρίζω που η Πέιτον αφήνει συξυλο τον Λούκας και φεύγει.

«Απαράδεκτη!» παραπονιέμαι χωρίς λόγο, ακόμη μπουκωμένη με το παγωτό. Πιάνω το κινητό μου στα χέρια και βλέπω ξανά το στόρι που ανέβασε η μαμά μου. Μια ντροπιαστική μου φωτογραφία από όταν πήγαινα ακόμα δημοτικό.

"ΣΚΟΠΕΛΟΣ 2004, ΣΤΑ ΔΈΚΑΤΑ ΓΕΝΈΘΛΙΑ ΣΟΥ!!! ΧΑΡΟΎΜΕΝΑ ΓΕΝΈΘΛΙΑ, ΚΟΡΙΤΣΆΚΙ ΜΟΥ. ❤️❤️

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΌΤΕ, VALERE ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΕΊΜΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ.

ΒΑΛΕΡΙΑ, ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΜΟΥ ΚΟΡΊΤΣΙ!ΣΕ ΑΓΑΠΏ ΠΟΛΎ, Η ΜΑΜΆ ΣΟΥ!!!! ❤️ ''

Στη φωτογραφία είμαι στην αγκαλιά της μαμάς μου, λερωμένη, όπως πάντα, με κόκκινη σάλτσα και ένα μπολ γεμάτο μακαρόνια με κιμά στην αγκαλιά μου. Όσο εξεφτελιστική κι αν είναι η φωτογραφία ή αυτά που έχει γράψει η μαμά μου, δεν μπορώ παρά να συγκινηθώ. Τα μάτια της λάμπουν καθώς χαμογελάει, με εκείνο το χαμόγελο που έχει κανείς όταν είναι ευτυχισμένος, πλήρης από αγάπη. Είχε δύσκολη εγκυμοσύνη και δεν σταματά να μου το θυμίζει κάθε χρόνο στα γενέθλια μου.