Υποσχέσεις

Κεφάλαιο Δεύτερο

Δεν ξέρω αν υπάρχει χειρότερο ξύπνημα, το ξυπνητήρι εξαιρείται φυσικά, από το κουδούνι. Πόσο μάλλον όταν έχεις πιει ένα μπουκάλι κρασί μόνη σου το προηγούμενο βράδυ. Σκουντάω τον άνθρωπο που ξαπλώνει δίπλα μου, ελπίζω να είναι η Κυριακή, μα όταν δεν ανταποκρίνεται, γυρίζω από την άλλη και ξανακοιμάμαι ακαριαία.

«Βαλέρια Διαμαντοπούλου ξύπνα αμέσως!!» ακούω τη τσιρίδα της μάνας μου. Πετάγομαι όρθια, νομίζοντας ότι βλέπω εφιάλτη, μα μόλις τη βλέπω να με κοίταζει έξαλλη με τα χέρια στη μέση, μπροστά από τη πόρτα του δωματίου μου, ξεεοκαταπίνω.

Τι έκανα πάλι;

«Καλημέρα.» παλεύω να αρθρώσω μέσα από το χασμουρητό μου. Τεντόνομαι δυσανασχετώντας για αυτό το απότομο ξύπνημα.

«Κυριακή, ξύπνα!» απευθύνεται τώρα στην αδερφή μου. Κοιτάζω δίπλα μου και όντως είναι η Κυριακή ξαπλωμένη, έχοντας στην αγκαλιά της ένα, άδειο ελπίζω, μπουκάλι κρασιού.

«Σε πέντε λεπτά.» μουρμουράει ακατάληπτα.

«Ξύπνα, Κυριακή.» επιμένω και εγώ, σκουντώντας τη. Η μάνα μας μοιάζει το λιγότερο έξαλλη. Πιθανότατα δεν έκλεισε μάτι όλο το βράδυ.

«Τι έχουμε πρώτη ώρα;» συνεχίζει στο ίδιο μήκος κύματος.

«Νεγρεπόντη.» σε αυτό τινάζεται όρθια, κουτουλώντας το κεφάλι της στο κεφαλάρι του κρεβατιού. Πιάνει το πονεμένο σημείο, ανοίγοντας επιτέλους τα μάτια της.

«Παναγία μου.» κλαψουριζει μονάχα.

«Ούτε η Παναγία η ίδια δεν σε σώζει! Που σκατά το έχεις το κεφάλι σου;!» ωρύεται. Πηγαίνει πάνω-κάτω, κράζοντάς τη. Άραγε οι άλλοι έμειναν εδώ; Έφυγαν; Ιδέα δεν έχω.

Πόσο ήπια χθες;!

Ξάφνου, θυμάμαι πως είμαι ενήλικας.

«Μαμά, τι κάνεις εδώ;» ρωτάω τώρα. Εκείνη σταματάει, έκπληκτη με το θράσος μου.

«Ρώτα την αδερφή σου!» χάσκει. Εκείνη γυρίζει να με κοιτάξει, μην έχοντας καμία απολύτως τι έκανε αυτή τη φορά. «Ούτε τώρα κατάλαβες;!» η απογοήτευση της έκδηλη «Υποτίθεται θα κρατούσες τον Νικόλα, Κυριακή. Τον έφερε το πρωί η Μαρίνα και της είπα ότι πετάχτηκες να πάρεις τσιγάρα. Ξέρεις ότι σήμερα έχω δουλειά, που το έχεις το μυαλό σου;!»

Θα μας γαμήσει. Η Μαρίνα είναι η γυναίκα του θείου μας, αδερφού της μητέρας μας. Η μάνα μου σιχαίνεται τη Μαρίνα αλλά αγαπάει τον Νικόλα. Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.