Υποσχέσεις

Κεφάλαιο Τριακοστό

30ο κεφάλαιο! Σοκ!

Ας το γιορτάσουμε😂😂😂

________________

«ΤΗΛΕΕΕΕΦΩΝΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ, ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙΣ!» τραγουδάω, η ανάσα μου κόβεται έτσι όπως έχω ανεβει πάνω στον καναπέ και δίνω πόνο! Η αδερφή μου με τραβάει απ' το πόδι να κατέβω, αλλά δεν της δίνω σημασία.

Η τσουχτρα πήγε και τα βρήκε με τον ηλιθιο τον Αδάμ ενώ είχαμε πει πως όλες θα τους κρατήσουμε μουτρα όλη τη βραδιά.

Έτσι, γιατί για κάνα story καλοί είναι! Ο,τι μπορούν να δουν απο εκεί, γιατί από κοντά δεν κάνουν για τίποτα!!

Η Νικολέτα δίπλα μου, μου πετάει γαρύφαλλα και τραγουδάει. Κάπου μέσα μου ελπίζω να μην χωρισουν όντως, πάνε και για γάμο οι καημένοι!

Την τραβάω στην αγκαλιά μου έτσι όρθια που είμαι, ελπίζοντας να μην φαίνεται ο κωλος μου με το τόσο κοντό φόρεμα που φοράω.

«Μην χωρίσετε όντως, σας αγαπάω!» ζητάω. Η Νικολέτα χασκογελάει και γνέφει αρνητικά.

Τώρα ή εγώ έχω πιει πολύ ή αυτή δεν έχει πιει αρκετά, δεν ξέρω.

Ωστόσο νιώθω κάποιον να μου τραβάει το φόρεμα κάτω. Κοιτάζω την αδερφή μου που μου ανταποδίδει έξαλλη το βλέμμα πριν γυρίσω να ρίξω μια σφαλιάρα σε αυτόν που τόλμησε να με ακουμπήσει!

«Ποιος στο διαόλο;» ωρυομαι.

Γυρίζοντας βλέπω τον ακατανομαστο και την παρέα του στο διπλανό τραπέζι. Με κοίταζει έξαλλος, το χέρι του αρπάζει κατευθείαν το μπράτσο μου.

«Την ιδια απορία έχω και εγώ, Βαλερια!» μου φωνάζει.

«Άκου να σου πω, Συνοδινε, εμένα δεν θα μου φωνάζεις!» με αγριοκοιτάζει και φαίνεται να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να μην κάνει όλο το μαγαζί άνω κάτω και με πάρει να φύγουμε.

Η ιδέα του να με πάρει μου φαίνεται άκρως δελεαστική, αλλά ο Βερτης πίσω μου με καλεί απεγνωσμένα να τραγουδησω μαζί του.

ΔΏΔΕΚΑ ΩΡΕΣ ΝΩΡΊΤΕΡΑ

«Θα πας εσύ τελικά στον Βερτη αύριο;» ρωτάω τον Γιώργο. Πατάω με το σίδερο την πετσέτα, ο Γιώργος δίπλα μου μασουλαει κάτι πατατάκια. Τρώει ασταμάτητα και δεν παίρνει γραμμάριο.

Μαλλον γιατί τα παίρνω εγώ αντί για εκείνον!

«Σίγουρα δεν θες να κάνω τα μισά ρούχα;» ρωτάει ξανά, τα μάτια του σε έναν αγώνα στη τηλεόραση.