Υποσχέσεις

Κεφάλαιο Τριακοστό Έννατο / Βαλέρια

(αφιερώστε λίγο χρόνο...❤️)

Βαλέρια

Κλείνω τη πόρτα πίσω μου, το βλέμμα σταθερά να χαζεύει το πάτωμα. Το μυαλό μου κάνει περίεργες σκέψεις. Απ' το ότι κάποια πλακάκια στο σαλόνι έχουν ρωγμές μέχρι στο ότι ο πατέρας μου ίσως έχει πάθει εγκεφαλικό αυτή τη στιγμή.

Σηκώνω το βλέμμα μου, βλέποντας την αδερφή μου σε κατάσταση πανικού να χαπακωνει τον πατέρα μου με χάπια για τη πίεση και να δίνει στην μητέρα μου Xanax.

Κοιτάζω εγώ από το μπαλκόνι. Ξάφνου ρίχνει καταιγίδα, χαλαζι, βροντες και αστραπές.

Το ένστικτό μου χρόνια τώρα παραμένει αλάθητο.

Έπρεπε να κάνω τα πάντα για να μην φύγουμε από το σπίτι του Γιώργου το απόγευμα!

Γυρίζω ξανά προς το μέρος των γονιών μου. Ο πατέρας μου έχει λύσει τη γραβάτα του και κάθεται στην άκρη του καναπέ κοιτάζοντας βλοσυρά την μητέρα μου που ακόμη είναι καθισμένη στη γωνία του σαλονιού με μάτια κλειστά και τα χέρια στα αυτιά της.

Η Κυριακή πρέπει να σκούπισε τα γυαλικά από το πάτωμα.

«Μωρό μου, θέλεις ένα χάπι;» το πρόσωπό της έρχεται μπροστά στο δικό μου καθώς σκύβει στο ύψος μου και με ρωτάει τρυφερά. Γνεφω αρνητικά και εκείνη το δέχεται με μισή καρδιά. Φαίνεται στο πρόσωπό της πως πιστεύει πως θα πάθω και εγώ νευρικό κλονισμό!

«Τι θα την κάνεις;» ρωτάω, δείχνοντας με τα μάτια μου την μάνα μου.

«Τίποτα δεν θα την κάνει, μεγάλη γυναίκα είναι.» ακούγεται βραχνή η φωνή του πατέρα μου. Σηκώνεται αδύναμα από τον καναπέ, ωστόσο με πλησιάζει σταθερά. Πριν καν το κατάλαβω, με κλείνει σφιχτά στην αγκαλιά του, τα χείλη του σταθερά στο μέτωπό μου που βρέχεται από τα δάκρυα του.

«Δεν έχω τρόπο να ζητήσω συγγνώμη που υπήρξαμε τόσο τυφλοί γονείς.» λέει με δυσκολία «Δεν θα μας συγχωρήσω ποτέ αυτό που αφήσαμε να σου συμβεί, τα μαύρα μεσάνυχτα και τον ύπνο του δικαίου που ρίχναμε!»

«Μπαμπά...» προλαβαίνω να ψιθυρισω πριν με διακόψει.

«Θα μιλήσεις, καρδούλα μου, θα μιλήσεις και θα βγάλεις από τη ψυχούλα σου ο,τι δεν έχεις βγάλει μια ζωή...» με απομακρύνει από την αγκαλιά του και με κοίταζει μέσα στα μάτια με όλη τη τρυφερότητα του κόσμου «Δεν θα νταντεψεις την μάνα σου, τώρα ήρθε η ώρα να κοιτάξεις τον εαυτό σου και εμείς να σε προσέξουμε όπως δεν το κάναμε στο παρελθόν. Πάρε τον χρόνο σου, βρες το αγόρι σου...»