«Ψυχούλα μου ήρθαμε όσο πιο γρήγορα γίνεται!» με κλείνει αμέσως στην αγκαλιά της η Νικολέτα. Ο Φάνης μου τρίβει απαλά τη πλάτη και περνώντας το κράνος του στο χέρι του βαδίζει προς τα μέσα, ρωτώντας κάτι έναν αστυνόμο. Ο Άγγελος αφήνει ένα χάρτινο ποτήρι με καφέ στο τραπεζάκι δίπλα μου χωρίς να πει κάτι.
«Δεν μπορώ να καταλάβω τι τους παίρνει τόση ώρα;» λέει ο κύριος Μάξιμος.
«Θα πάρω ξανά τον φίλο μου.» λέει ο Ηλίας, ο κουνιάδος του Γιώργου, βγαίνοντας από το αστυνομικό τμήμα.
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το κρατάνε τόση ώρα!» λέει η μαμά του, φανερά ανήσυχη.
«Μαργαριτάρι μου, τον σάπισε στο ξύλο...» ψιθυρίζει ο Φάνης.
«Γιατί όμως ρε παιδιά; Τι διαόλο συνέβη;» πετάγεται έξαλλος ο κύριος Μάξιμος που έχει βάλει λυτούς και δεμένους για να αφεθεί ελεύθερος ο γιος του. Η σιωπή που επικρατεί μοιάζει να τον εκνευρίζει περισσότερο «Θα μου πει κανείς;» ωρυεται.
«Πέτυχε τον αδερφό μου, κύριε Μαξ. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.» μπαίνει ένας εκνευρισμένος Άκης μέσα στο τμήμα «Θα τον σαπισω στο ξύλο!» ωρυεται.
«Νομίζω έφαγε αρκετό ξύλο για μια ζωή.» λέει ο Γιάννης.
«Εγώ θα διαφωνήσω.» πετάγεται ο Άγγελος. Ο Άκης συμφωνεί με ένα νεύμα με τον Άγγελο και σκύβει στο ύψος μου, χαρίζοντάς μου μια σφιχτή αγκαλιά, χωρίς ωστόσο να πει κάτι.
«Είναι απαράδεκτο που τον κρατάνε τόση ώρα και μας έχουν αφήσει έτσι!» ωρυεται ξανά ο κύριος Μάξιμος.
«Ο τυπάς που έδειρε ο γιος σου πάντως, έκανε ράμματα, έχει πάθει διασειση και πρέπει να έχει σπάσει την μύτη του επίσης.» ο αστυνόμος που μπαίνει στο τμήμα ανταλλάσσει μια σφιχτή χειραψία με τον Ηλία και ύστερα με τον κύριο Μαξιμο «Ήρθα από το νοσοκομείο, δεν είναι και πολύ καλά τα πράγματα, τον έχει κάνει μπλε.»
«Εγώ πάντως ήμουν διατεθειμένος να τον αφήσω να ανακαλύψει τον ζωγράφο μέσα του, γιατί να αρκεστεί μόνο στο μπλε;» μουρμουράει ο Άγγελος. Γουρλώνω τα μάτια και του ρίχνω μια κλωτσιά, μπας και το βουλώσει και γλυτώσει το αγόρι μου τη στενή!
«Να τον αφήσεις να κάνει τι;» λέει με νόημα ο αστυνόμος.
«Τίποτα, έχει πιει λίγο παραπάνω και δεν ξέρει τι λέει!» λέει έξαλλη η Νικολέτα.
«Θα τον αφήσουμε για σήμερα λογικά, περιμένουμε να έρθει και ο άλλος.» σταματάω να ακούω τι λέει καθώς εικόνες του Γιώργου να αποτελειωνει τον Μάνο έρχονται απρόσκλητες στο μυαλό μου. «Θα είναι εδώ όπου να 'ναι.» τον ακούω να λέει.
YOU ARE READING
Υποσχέσεις
Teen FictionΠόσες φορές, αλήθεια, σου έχει συμβεί να συναντήσεις έναν άνθρωπο και να είναι λες και γνωρίζεστε χρόνια; Οι ζωές σας έμοιαζαν σαν δυο παράλληλες γραμμές. Δεν γίνεται, αποκλείεται να σου πέρασε απαρατήρητος, είναι τόσο όμορφος! Μην νομίζεις όμως, δ...
