Καραντινόκεφαλαιο γιατί έχω κορονοϊό και πρέπει κάπως να το βγάλω από μέσα μου 🥲
Δύο μήνες αργότερα
Βαλέρια
«Βαλερια, κόψε τις βλακείες και γύρνα σπίτι σου, μην έρθω εγώ εκεί!» ωρύεται η μάνα μου στο τηλέφωνο.
«Η μητέρα σου έχει δίκιο.» σιγοντάρει και ο άλλος, ωστόσο ο βήχας του δεν τον αφήνει να συνεχίσει.
«Βαλέρια, ακούς τι σου λεω;» συνεχίζει η μάνα μου την κατσάδα της.
«Μαμά, πιθανότατα έχω ήδη κολλήσει.» παραπονιέμαι «Δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο του.» κάνω τα μαθήματα απ' τον υπολογιστή του, κοιμάμαι στον επιπλέον δωμάτιο που έχει το σπίτι του και κυλάει κάπως έτσι η κατάσταση.
Πως έμπλεξα έτσι πάλι εγώ, ένας Θεός ξέρει!
«Η πιθανότητα να μην έχεις κολλήσει είναι μεγάλη! Δεν σου είπα να έρθεις σπίτι μας, σου είπα έστω να πας στο δικό σου! Που πας και μου σουλατσάρεις ενώ όλη η χώρα βρίσκεται σε lockdown!»
«Ρε μαμά λες να το ήξερα ή να ήθελα να κολλήσω; Έτυχε!» δεν την αντέχω πια αυτή τη γκρίνια της «Έχω μάθημα σε λίγο, πρέπει να κλείσω.» προσπαθώ να την αποφύγω.
«Δεν τελειώσαμε, θα σε πάρω όταν τελείωσες, μη χαίρεσαι!»
«Δεν είχα καμία αμφιβολία.» λέω.
«Την ακούς Τάσο; Ειρωνεύεται κιόλας!»
«Γειά, μαμά.» τερματίζω την κλήση μας πριν προλάβει να πάρει ξανά φορά ενώ απαντάω στο μήνυμα του μπαμπά μου που μου ζητάει να προσέχω όσο μπορώ.
«Συμφωνώ με την μαμά σου.» πετάγεται ο άλλος.
«Δεν περίμενα κάτι άλλο.» λέω αδιάφορα, ανακατεύοντας το φαγητό.
Κάθεται όσο πιο μακριά μου γίνεται, φορώντας δύο μάσκες ενώ εγώ φοράω αυτή τη μια που με παρακάλεσε να φορέσω, με μισή καρδιά.
«Κακώς μένεις εδώ Βαλέρια!» με μαλώνει σχεδόν. Παρατάω κάτω την κουτάλα και γυρίζω να τον κοιτάξω.
«Θες να φύγω;» ρωτάω ευθέως «Γιατί αν το θες, φεύγω τώρα κιόλας.» ειλικρινά, αν δεν με θέλει εδώ, δεν χρειάζεται να μείνω, μπορώ να πάω σπίτι μου.
«Αφού σε λίγο έχεις μάθημα...» η πρόταση φεύγει απ' τα χείλη του με ένα παράπονο που μαλακώνει αμέσως την καρδούλα μου.
«Άρα;» τον πειράζω. Εκείνος στριφογυριζει τα μάτια του.
«Προφανώς και θέλω να μείνεις, Βάλλυ μου, απλώς φοβάμαι μην σε κολλήσω.» παραδέχεται.
STAI LEGGENDO
Υποσχέσεις
Teen FictionΠόσες φορές, αλήθεια, σου έχει συμβεί να συναντήσεις έναν άνθρωπο και να είναι λες και γνωρίζεστε χρόνια; Οι ζωές σας έμοιαζαν σαν δυο παράλληλες γραμμές. Δεν γίνεται, αποκλείεται να σου πέρασε απαρατήρητος, είναι τόσο όμορφος! Μην νομίζεις όμως, δ...
